"Sevmeyi öğreten adam unutmayı öğretip de gitmeli" diye söylenirler. Bilmezlerki o adam senden giderken aslında unutmanın alasını öğretmiştir sana.
Sevmenin tam da acemi yıllarında çıkar karşınıza, ilklerinizi onla yaşarsınız. O her şeyin toz pembe olduğu günler bir anda toz olur. Tam karşınızdakine güvenmiş alışmışken bir ayrılık mesajıyla uyanırsınız o güzel günlerden. Gitmesi koymaz da insana unutması, hiç sevmemiş gibi davranması koyar. Bir çırpıda atıverir yaşanan onca anıyı.
Şimdi hangi kalbe güvenir kalp, hangi kalbin daha gitmesine göz yumar?
