BAY MÜKEMMEL

#8

Başını yastığa koyduğunda tarifsiz bi huzur vardı hayalin içinde.

Sabah uyanır uyanmaz babasına kahvaltı hazırladı. Bugünde okula gitmeyecekti hayal. Son derece kararlıydı bu fikrinde. Masaya baktı . Peynir eksikti. Mutfağa gidip peyniri aldı. Döndüğünde babası uyanmış vaziyette karşısında duruyordu.

-Günaydın baba

Diyebildi sadece. Babası sinirli gibiydi. Dünki öfkesi geçmemiş olmalı ki ;

+Ben sana okula gidiceksin demedim mi?

Diyebildi. Hayal cevap veremedi başta. Peyniri masaya koydu.

-Gitmeyeceğimi söylemiştim baba.

+Gitmezsen nasıl iş bulucaksın. Nerde para kazanıcaksın. Hangi zenginle evleniceksin de lüks evde oturucaksın. Okumazsan çöpçünün tekine kalıcaksın aklıni başına al.

Hayal fazla hayal kırıklıgına uğramıştı. okumayan insanı çöpçüye yakıştırmakta neydı. Hem ne vardı ki copculukte. Oda bi meslek. Hayale göre kocasının çöpçü olması onun için sorun olmazdı. Ortada sevgi olduktan sonra.

+Meslekleri küçümseme baba.

-Benim kızım mükkemel olmak zorunda.

Cevap bile veremedi hayal. Gercekten bu konuştuğu kişi babasımıydı. Şaşkındı. Her soruya karşılık bi mükkemelist cevabı vardı.

Kahvaltısını ettikten sonra odasına çıktı hayal. Henüz Geçmemişti açılan yaraları. Fakat gülüşünden de ödün Vermiyordu. Hayat devam etmeliydi onun icin . Müzik açtı. Yatağının üzerine çıktı ve bağırdı " Herşey çok güzel olacak"