Bulutlar Da Ağlar

&BÖLÜM 3&

Odamda kara kara düşünürken annem içeri girdi ona olanları anlattım,Çınara fazla tepki gösterdiğimi özür dilemem gerektiğini söyledi.

Diğer gün hiç beklemediğim bir anda Çınar kapıyı tıkladı. Utanarak "gel" dedim. İçeri girdi karşıma oturdu ve sustu hala haklı olduğumu düşünüyordum. "Senden bir özür bekliyorum" Dedi. Bunu diyeceği aklımın ucundan bile geçmiyordu. "Özür dilerim" Dedim. Çınar hiç beklemediğim bir soğukkanlılıkla "önemli değil masaya geçelim istersen sana yeni kitaplar getirdim dedi." Benimle oturup dertleşmesini bekliyordum neden böyle bir tepki verdiğimi sormasını beklemiştim ama öyle olmadı. Çınar gün geçtikçe daha farklı bir adama dönüşüyordu ve doğrusu bu pek hoşuma gitmiyordu.

Havalar yavaş yavaş soğuyor sonbahar yaklaşıyordu. Pek seviyordum sonbaharı bastığımda ses yapan yapraklar çok hoşuma gidiyordu. Annem onların sarı olduğunu söyledi. Yitirdiğim umudum sonbaharla birlikte geri geliyor yaşama sevincim artıyordu. gözlerimin açılabileceği hayali sayesinde oluyordu hepsi. Bir gün gözlerim açılacaktı bundan emindim. Gözlerimi bir buçuk yaşındayken trafik kazası sonucu kaybetmiştim,sıcak bir yaz günüydü o günden beri babam kendini suçladı benin suçum dedi durdu.

Annemin sesini duydum "Eylüüül hadi gel Poyraz geldi." Poyraz benim çocukluk arkadaşımdı beni olduğum gibi kabullenen tek arkadaşım. "Geldiim." Diye seslendim aşağıdan gülüşme sesleri geliyordu Poyraza biraz kırgındım açıkcası çoktandır yanıma gelmemişti aşağıda biraz oturduktan sonra onu odama çağırdım oturup dertleştik ona Çınarı anlattım uzun uzun konuştuktan sonra Poyrazın telefonu çaldı annesiymiş acil gitmesi gerektiğini söyledi ve Poyraz ayrıldı duvarlar ve ben yine baş başa kaldık koca oda duvarlar ve ben..