"Dolunay"

KAVGA !

Merhaba oncelikle benim yazicam ilk kitap bu ve baya acemiyim yani yazarken hatalarım ve yanlışların olursa lütfen madur görün. Umarım beğenirsiniz.
Iyi okumalar :))
Multi media : Damla

Temiz havayı içime çektim ve bütün olaylardan,acılardan uzaklaşmaya çalıştım. Bu gecede aniden çıkıp gitmiştim evden yine anne ve babamın kavgaları yüzünden. Kaçmaya çalışıyordum her seferinde ama olmuyordu işte nekadar uzaklaşsamda başaramiyordum bunu.

Annem ve babam nerdeyse her hafta kavga ederlerdi. Genelde bunu benden gizli yapmaya çalışıyorlar ama ben her şeyin farkındaydım. bundan 9 yıl önce ben daha 8 Yaşımdayken odamda ders çalışıyordum. Sonra aniden bir ses duymuştum başta biraz korksamda sesin geldiği yöne gittim ses annemgilin odadan geliyordu. İçeri baktığımda yerde kırık bir vazo ve vazonun etrafinda da kan lekeleri vardı.

Babam yatağın üstüne oturmuş dirseklerini dizlerine dayamış kafasını ellerinin arasına almış annemi dinliyordu. Annem yatağın etrafında deli gibi dolanıyor bir yandan da babama bağırıyordu.

Yaşım henüz küçük olduğu ve çok korktuğum için kavganinda o kan lekelerininde  nedenini anlayamamıştım. O gün sadece yatağımın altına girmiş ve kulaklarımı sımsıkı kapayıp saatlerce ağlamistim.

Aklima gelen tüm bu kötü düşüncelerle gözlerimi açtım ve yanağımdan akan bir damla yaşı elimle sildim ve tekrar gözlerimi kapayarak temiz havayı içime çektim. Anne ve babam ne zaman kavga etse veya bir sorunum olduğunda hep buraya gelirdim.

Burası benim sığınağımdı benden başka kimse bilmezdi yada en azından ben öyle umuyordum. Evet şu an uçurumun en kenarında kollarımı bacaklarıma dolamış bir sekilde oturuyordum.

Şansıma bugün dolunay vardı. Dolunay olduğu zamanlar buraya nedensizcede gelirdim. O kocaman ayın parlamasi ve o varken etrafindaki bütün yıldızların sönük kalması beni adeta büyülüyor du. Küçükken de nezaman sıkılsam üzülsem veya herhangi bi derdim olsa dolunayın çıkmasını bekler ve ne sıkıntım varsa onunla paylaşırdım.  

Evden çıkarken telefonumu almayı akıl etmiştim. Saate baktığımda saatin nerdeyse geceyarısına geldiğini farkettim. Ve ne yazıkki yarın lanet olasi yeni okuluma başlayacaktım. Normalde eski okulumda lise 3e başlayacaktım ama bazı nedenlerden dolayı başka bir okulda devam etmeliydim. Ve yarın okulumda ilk günümdü.

Yarin okulun ilk günü olduğu için geç kalmak istemiyordum aslında. Ilk günden sorun kaldıramam. O yüzden telefonumu aldım ve eve doğru yürümeye başladım.

Eve varmama az kalmıştı. Tam o srada yandaki sokaktan bir ses duydum. Bir kız sesiydi "bırakın gidiyim lütfen ben birşey yapmadım bırak beni gideyim." diyordu kız. Ardindan erkek olduğunu tahmin ettigim kalın bir ses . "Sakın inkar etme" dedi.

Belliki kızın başı dertteydi ve ben bunu duymamış gibi yapıp gidemezdim. Asla ! Hemen o tarafa dogru gittim. Kız duvara yaslanmıştı ve bir adam onu sıkıştırıyordu. Kenardada iki adam oylece izliyordu. Adam benim yaşlarımda gibiydi kızda öyle. Henüz beni farkettiklerinu sanmıyordum ama artık farkettirmeliydim sanirsam.

Biraz tereddütle onlara doğru yaklaştım birşey deyip dememem hakkinda kendimle savaş verirken kız tekrar seslice "bırak !." Diye bağırınca artik kendimi tutamadım ve
"hey! Sana bırak dedi duymadınmı ? Yoksa o büyük kafandaki beyninden birkaç tahtami eksik ." dedim kendimden gayet emin bir şeklide.

Bağırmamla tüm yüzler bana döndü.
Dedigim şeyi kafamda birkaç kez tarttim.  damla canım olmayan kaslı korumalarına güvenerekmi o lafı söyledin acaba?  İç sesime hak veriyordum ve sanırım şu an tam anlamıyla

SIÇTIM ....

Merhaba biraz kısa bir bölüm oldu o yüzden özür dilerim ama acemi olduğumu söylemiştim bir dahaki bölüme görüşmek üzre.

Bu arada bolum hosunuza. gittiyse kenardaki yildiza basmayi unutmayalim lütfen!