Ψεύτικη Αγάπη

Εισαγωγή

Δευτέρα 29.08.2015. Τελευταίο βράδυ διακοπών. Όπως κάθε χρόνο με τον πατέρα έτσι και φέτος επισκεφτήκαμε την έπαυλη μας στην Τζια τον τελευταίο μήνα του καλοκαιριού. Αύριο επιστρέφουμε στην Αθήνα. Η Μαρία και η Άννα, οι δύο καμαριέρες που μας ακολουθούν παντού, έχουν αναλάβει τις αποσκευές μας. Σύμφωνα με τον πατέρα μου δεν είναι δούλεια μου να ανακατεύομαι στις εργασίες του σπιτιού αλλά εγώ έχω αντίθετη άποψη. Έτσι σήμερα αφού δεν είχα ύπνο πήγα να τις βοηθήσω. Για να με αφήσουν βέβαια έπρεπε να πω ψέματα, πως ο πατέρας μου το επιτρέπει. "Αν ο κύριος Παύλος διαφωνεί δεν μπορούμε να σας αφήσουμε δεσποινής Ελισάβετ..". Πάντα έτσι λένε όταν προσπαθώ να τις βοηθήσω με οτιδήποτε. Τα περισσότερα τα είχαν κάνει μόνες τους βέβαια και έτσι τελειώσαμε γρήγορα. Οι αυπνίες συνεχίστηκαν όμως. Βγήκα στην αυλή με το βιβλίο μου που όπως πάντα είναι η συντροφιά μου και βρήκα τον πατέρα μου σε μια γωνία κρυμμένο πίνοντας το ουίσκι του και καπνίζοντας το πούρο του.
"Ναι, αυτός είναι ο πατέρας μου!" του είπα κοιτάζοντας τον θυμωμένα. Οι καλύτεροι του φίλοι; Το ποτό, το κάπνισμα κι ο τζόγος.
"Δεν βαριέσαι να λες συνέχεια τα ίδια;" μου απάντησε αδιάφορα. Το βλέμμα μου συνέχιζε να είναι στραμμένο πάνω του.
"Μη με κοιτάς έτσι. Άντε βρες κανένα άντρα να απασχοληθείς και άσε τα βιβλία όλη την ώρα. Πως θα συνεχιστεί το όνομα μας;" μου είπε και ήπιε μια γουλιά από το ποτό του.
"Μπορείς να μην ανακατεύεσαι στην προσωπική μου ζωή;" του είπα εκνευρισμένη αυτή τη φορά.
"Αυτό που κάνεις εσύ κάνω και εγώ." είπε και κάπνισε λίγο από το πούρο του.Με κοίταζε χωρίς κανένα συναίσθημα να φαίνεται στο πρόσωπο του. Έτσι είναι από τότε που πέθανε η μαμά πρίν δέκα χρόνια.
"Όχι μπαμπά. Εγώ απλά νοιάζομαι για σένα." του είπα και έφυγα περπατώντας βαριά. Ήθελα να γνωρίζει με κάθε τρόπο πόσο το έχω βαρεθεί όλο αυτό.
Κατάφερε πάλι να με εκνευρίσει με τον ίδιο τρόπο, όπως πάντα. Δεν αντέχω πια. Όλο τα ίδια μου λέει. Μα εγώ δεν έχω βρει τον ανθρωπό μου και δεν πρόκειται να το κάνω με τη βία. Πήγα σε ένα άλλο προάυλιο χώρο του σπιτιού, καθώς είναι γεμάτο από τέτοιους, για να διαβάσω το βιβλίο μου ήσυχα και να χαλαρώσω. Ίσως έτσι καταφέρω να κοιμηθώ αργότερα.