Unutulmaz Aşk (3.kitap )

16 . Bölüm

5 ay sonra 

Tiniden 

Zaman çok hızlı geçmişti . Zamanı yavaşlatmak hatta durdurmak istiyordum ama yapamıyordum . Zaman çok hızlı geçiyordu ve benim Jorgeyle birlikte geçireceğim zaman gitgide azalıyordu . Jorge hastaneye yatalı beş ay olmuştu ve ben onu bu süre içinde hiç yalnız bırakmamıştım . Akşamları eve gitsem de bütün günümü onun yanında geçiriyordum . Birlikte geçiremediğimiz ve geçiremeyeceğimiz zamanları telafi etmeye çalışıyordum . Ama son zamanlarda Jorgenin durumu çok kötüleşmişti . Artık canı hiçbir şey yapmak istemiyordu . Sadece yatıyordu . Ona kitap okumamı bile istemiyordu . Zaten çoğu zaman uyuyor oluyordu . 

Doktoru çok yakında öleceğini söylüyordu . Bunu ben de biliyordum . Yakın zamanda öleceğini hissediyordum .  Ama buna inanmak istemiyordum . Onun ölmesini istemiyordum . Özellikle de ben yanında değilken ölmesinden çok korkuyordum . Onu uyurken gördüğümde ölmemiş olmasını diliyordum . Ama öleceği an çok yakındı biliyordum . 

Şimdi yine hastaneye Jorgeyi görmeye gelmiştim . Artık sekiz aylık hamile olduğum için Jorge evden çıkmamı pek istemese de ben yine de onu dinlemeyip onu görmeye geliyordum . Jorgenin odasının önüne geldiğimde odanın kapısını açtım . Jorge bugün uyanıktı . Gözlerini tavana dikmiş boş boş tavanı seyrediyordu . Gidip yanına oturduğumda benim geldiğimi fark etti ve bana baktı . Bir süre sessizce birbirimize baktık . Onun güzel gözlerine baktım . O gözleri iyice hafızama yerleştirdim . Öldüğünde gözlerini unutmak istemiyordum . Aslında ona ait hiçbir detayı unutmak istemiyordum .Aramızdaki sessizliği bozan Jorge oldu .  

'' Konuşmamız gerekiyor . '' 

'' Ne konuşacağız ? '' 

'' Ben öldüğümde... '' diye söze başladığında sözünü kestim . '' Bu konu hakkında konuşmak istemediğimi biliyorsun . '' 

'' Biliyorum ama artık bunları konuşmalıyız . Durumumu görüyorsun . Az zamanım kaldığını biliyorum . Bunu sen de biliyorsun . Bunu kabullenmen lazım . Ve söyleyeceklerimi dinlemelisin . Bunu şimdi yapmalısın çünkü şimdi konuşmazsak bir daha konuşamazmışız gibi hissediyorum . '' 

'' Tamam . Söyle ne söyleyeceksen . '' 

'' Ben öldüğümde beni unut . Yaşadıklarımızı unut . Benimle yaşadıklarını düşünme . Sadece kızın olsun hayatında . Kızımıza sadece bu şekilde iyi bir gelecek sunabilirsin . '' dediğinde ağlamaya başlamıştım . Ağlayarak konuşmaya başladım . 

'' Ama Jorge seni nasıl unutabilirim ki ? Seninle çok yaşadım . Yaşadıklarımızı nasıl unutabilirim ? Seni unutamam . Seni unutmak istemiyorum . Kızımıza seni anlatmak istiyorum . Kızımın babasının nasıl biri olduğunu bilmesini istiyorum . '' derken gözlerine bakmayı kesmiştim . 

'' Tamam unutma beni . Ama her an beni hatırlama . Kızımıza beni anlat ama bunu yaparken üzülme . Beni hatırladığında da üzülme . Ben senin üzülmeni istemiyorum . Bu yüzden beni unutmanı istedim . Ama bunun ne kadar zor olduğunu biliyorum . Ama ben ölünce sürekli ağlayıp üzülmeni istemiyorum . Eğer beni hatırladığında üzülmeyeceksen beni unutma . Ama yine de sık sık hatırlama . '' 

Sözlerini bitirdiğinde tekrardan gözlerine baktım . Ve o an öldüğünü anladım . Ölmüştü . Söyleyeceklerini söylemiş ve ölmüştü . Ona sarıldım ve hıçkırarak ağlamaya başladım . Zaten ağlıyordum ama şimdi göz yaşlarıma bir de hıçkırıklar eklenmişti . 

Karnımda şiddetli bir ağrı hissedene kadar o şekilde ağlamaya devam ettim . Ama ağrı beni kendime getirmişti . Jorgenin cansız bedenine  sarılmayı bıraktım . Doktor çağırmalıydım . Oturduğum yerden kalktım ve yavaşça odanın kapısına doğru ilerlemeye başladım . Odadan çıktığımda etrafa bakındım ama etrafta bana yardım edebilecek kimse yoktu . Birini bulmak için etrafa bakınarak koridorda yürümeye başladım . Ama bir artıp bir azalan sancılar yürümemi zorlaştırıyordu . Sancılar dayanılmaz bir hal aldığında duvara yaslandım . Duvardan tutunarak yürümeye devam edecektim ama bir anda gözlerim karardı .

En son duyduğum şey '' Hanımefendi iyi misiniz ? '' diyen bir kadın sesiydi .