De Reddende Engel [Flikken Maastricht]

H17: Vragenvuur

Voor het eerst sinds dagen stonden Frank en Wolfs weer samen in de keuken. Ze bereidden een heerlijke maaltijd voor die avond. Fleur zou komen eten en dat vonden beide mannen een goede reden om zich weer eens uit te sloven.
Frank had verbaasd gereageerd toen zijn vriend hem vertelde dat hij een dochter had. Wolfs had met tegenzin het hele verhaal verteld, maar was uiteindelijk toch wel blij dat hij het wist.
Wolfs stond aan het aanrecht met een snijplank voor zijn neus. Hij sneed de groenten in fijne stukjes. Frank stond ondertussen aan het fornuis en trof daar wat voorbereidingen. De mannen droegen hetzelfde schort, wat zorgde voor een leuke aanblik.
Ze keken op toen ze iemand van de trap af hoorden komen.
Het was Eva. Dat kon eigenlijk ook niet anders. Ze droeg sportkleding, waaruit de mannen opmaakten dat ze ging sporten. Nog voordat er iets door hen gezegd kon worden, trok zij haar mond al open.
'Ja, ik ben op tijd terug', gaf ze vast antwoord op de vraag die binnen twee minuten gesteld zou worden. Ze stal een worteltje van de snijplank van Wolfs en nam er triomfantelijk een hap van.
'Tot zo!' Ze drukte nog snel een kus op de lippen van Frank en liep daarna terug naar boven, om haar wekelijkse rondje te gaan maken.
Wolfs sneed de laatste paar stukken groenten in plakjes en gooide het in een grote schaal.
'Is het weer helemaal goed tussen jullie?', vroeg hij aan Frank.
'Ja', knikte Frank met een glimlach. Een aantal seconden later liet hij een zucht ontsnappen.
'Maar?'
'Het nog een beetje een gedoe met onze kinderwens', vertrouwde Frank zijn vriend toe.
'Oh. Willen jullie allebei iets anders dan?' Wolfs deed alsof hij het enkel uit interesse vroeg, maar stiekem wilde hij alleen maar weten hoe Eva erin stond.
'Eva dacht aan een donor', vertelde Frank hem in goed vertrouwen.
'Maar dat wil jij niet?'
Wolfs stroopte de mouwen van zijn overhemd op, nadat hij de manchetknopen los had gemaakt. Met zijn grote handen kneedde hij het gehakt en kruidde hij het.
'Ik had deze middag wel wat op internet rondgekeken.' Frank veegde zijn vieze handen af aan zijn schort.
'En?'
'Ik weet het niet', schudde Frank zijn hoofd. 'Je weet niks van degene waar je kind van is, misschien heeft diegene wel rare ziektes of zo.'
'Dat gebeurt heus niet hoor', zei Wolfs hetzelfde wat Eva hem ook al had verteld.
'Dat weet je niet', was Frank eigenwijs. Hij leunde tegen het aanrecht aan en nam een slok uit zijn wijnglas. Hij genoot van de rode wijn die door zijn keel gleed.
'Daar moet je op vertrouwen, Frank. Alles is heel goed geregeld hoor.'
Wolfs liet het gehakt voor wat het was en waste zijn handen, om deze daarna af te drogen aan een handdoek. Hij pakte een stuk plastic folie en deed dit om de schaal met gehakt heen.
'Ik moet je iets vragen, Floris. Het schoot me te binnen en ik moet het kwijt, anders zal ik mezelf later voor mijn kop slaan omdat ik het nooit gedaan had.'
Wolfs werd nieuwsgierig. Hij draaide zich naar zijn vriend toe en leunde tegen het stuk aanrecht tegenover hem.
'Als je het niet wilt dan snap ik dat ook, maar ik moet het gewoon kwijt.'
Wolfs knikte als teken dat hij verder kon praten.
'Wil jij onze donor zijn?'
Wolfs verslikte zich in de slok wijn die hij net wilde doorslikken. Hij kuchte en keek zijn vriend met grote ogen aan.
'Wat? Dat kan toch niet zomaar? Dat wil Eva toch helemaal niet?' Uit het veld geslagen staarde hij voor zich uit. Dit was wel de laatste vraag waar hij op had gerekend.
'Eva hoeft het ook niet te weten', zei Frank meteen. Waarschijnlijk omdat hij wist dat Eva het nooit van haar leven een goed idee zou vinden.
'Dit kan ik niet doen, Frank', mompelde Wolfs.
'Kom op, Floris.' Frank sloeg Wolfs vriendschappelijk op de schouder. 'We zijn toch goede vrienden?'
'Ja, ja dat wel.'
'Doe het dan voor Eva. Je weet toch hoe graag ze dit wil?'
Wolfs pakte zijn glas wijn op en nam plaats aan de keukentafel, om alles rustig te kunnen laten bezinken.
'Ik weet het niet, Frank.' Weer schudde hij zijn hoofd. Zijn gedachten zaten op vele plekken tegelijkertijd.
'Het zal mij en Eva een hoop gezeur schelen. Ik wil dat Eva ook niet aan doen, dat lange wachten en al dat geregel om het officieel te krijgen.' Frank probeerde zijn vriend over te halen door Eva er bij te betrekken. Hij was niet gek; hij wist ook wel dat Wolfs daar voor zwichtte.
'Ik kan toch niet zomaar met Eva naar bed gaan', bracht Wolfs beduusd uit.
'Ben jij gek!', zei Frank meteen, een lachje kon hij niet onderdrukken. 'We doen het gewoon zoals het normaal ook gaat. Alsof ik alles al heb geregeld en iemand heb gevonden; Eva hoeft niet te weten waar het werkelijk vandaan komt.'
Wolfs dronk het laatste beetje rode wijn op en zette het wijnglas terug op de keukentafel.
'Kom op, Floris. Doe je het?'
Zonder er echt goed over na te denken gaf Wolfs toe aan de wensen van zijn beste vriend.
'Ja, ik doe het', vertelde hij zijn vriend. Hij klonk vastbesloten, maar dat was maar schijn. Hij stond op van de keukentafel en deed zijn schort af. 'Ik ga even douchen.' Zonder antwoord van Frank af te wachten liep hij de trap op naar boven toe. Uit zijn kledingkast griste hij snel wat schone kleren, waarna hij de badkamer in verdween. Hij draaide de deur op slot en deed de douche vast aan, zodat deze warm was wanneer hij er onder zou stappen. Wolfs kleedde zich langzaam uit en speelde het hele gesprek nog eens in zijn hoofd af. Hij wist niet of hij het beste gedaan. Met een diepe zucht stapte hij onder de douche. Terwijl hij zich waste dacht hij diep na. Hij hoopte maar dat hij de beste keuze had gemaakt.