Siyah Papatya

Sır ve Aşk

Annem: Kızım bunu bilmiyor ama size yanlış bir bilgi vermek istemem. Babasını ben kovdum neden mi yaptım artık şiddete başlamıştı. Zarar veriyordu benim canım yanıyordu bu yüzden defol dedim. Ve oda gitti.
Doktor: Kızınıza güvenmeliydiniz.
Annem: Biliyorum yaptığım yanlıştı. Ama şimdi söylersem üzülür bilmemesi daha iyi.
Doktor: Ben bir doktorum sizin işinize karışamam ama yaptığınız yanlış bir karar ona söyleyin yoksa başkasından duyarsa sizinle hiç konuşmayabilir.
Annem: Haklısınız, tamam bir düşünmeliyim.
Doktor: İşimiz bu.
Annem odaya girecekti ki Max, Emma, Jack gitmişti.
Annem bana: Kızım iyiysen buradan çık artık eve gidelim.
Ben: Tamam. Gidelim artık.
Annem: Hadi o zaman.
Kalkmıştım çok üzülüyordum bir yanda Max aklımı karıştırmıştı.
Seni Seviyorum demesi tuhaftı ama gerçekti.
Max'i düşünürken dışarıya çıkmıştık bile. Eve gidiyorduk. İşte geldik. Sonra telefonuma mesaj gelmişti.
Max: Merhaba Rose, seni seviyorum demiştim evet doğruydu. Seni gerçekten seviyorum. O zaman nasıl cesaretimi topladığımı ben bile bilmiyorum. Ama seviyorum ve herşeyi yapmaya hazırım.
Ben: Bende ciddiydim , uzun zamandır seni seviyorum.
Ne yazdığıma şaşırmıştım demek aşk böyleyse. Hep aşık olmak.
Bana cevap yazmıştı: Çok ciddiyim ben. Orada evleneceğini görünce üzülüyordum.
Ben: Demek beni anladın.
Max: Anlamadım?
Ben: Sevgilin Emma sen onu öpünce elini tutunca kalbimdeki yangınları diyorum. Emma aramızdaki tek engel.
Max: Abim seni severse daha büyük bir engel olur güven bana.
Ben: Ne?
Max: Seni severse senden vazgeçmez anlıyor musun?
Ben: Umursamıyorum.
Max: O sana aşık olur evlenmezsen ailenden beni uzak tutarlar dahası senden.
Ben: Biz niye böyleyiz? İnsan sevdiğiyle birlikte olmalı.
Max: Kimse inanmıyor bu aşka. Fakir ve zengin. Ama biz aynı insanlarız. Birbirimize aitiz.
Ben: Haklısın boş umutlar hepsi. Ben sana layık değilim olamam da.
Max: Olursun zaten öylesin tam istediğim gibi biri.
Ben: Bu kadarmış boş umutlar hepsi. Bu evlilik asla olmaz.
Max: Biz için herşeyi yaparım. Sende inan , iste bunu yoksa neden olmasın.
Ben: Kimse bu evliliği istemez.
Max: Önemli olan biz istiyoruz dimi ama.
Ben: Şuan yanında olup sarılmak isterdim.
Max: Bende. Ama maalesef.
Ben: İyi Geceler. Seni seviyorum.
Max: İyi Geceler Herşeyim.
İnanmak istiyordum bu aşka ama imkansızdı. Sonunu bildiğin halde sevmek AŞK mı acaba?
AŞK bana uğramış olabilir mi? Bir insana bu kadar değer vermek. Tuhaf ama hoşmuş.
Gece uyuyamayacaktım ama yorganı çektim ve denedim. Başarısız olmuştu ama
uyumak neydi Aşıksan. Sanki onun için hiç uyumazdım. Onu görmek duymak için.
Bana önceden aşıkmış gibi davranıyordu. Bu gerçek miydi? Diyorken uyuya kalmışım. Sabah kalktım ve şu mesajı okudum Max'ten gelmişti:
SON!
Esra : Bu bölümde bitti diğer hafta yenisi gelcek deneyeceğim aslında ben yazmıştım ama kaydetmeyi unuttum bu yüzden bölüm başlığı geç geldi. Emeğim silindi :(. Neyse umarım diğer bölüm güzel olur.