ANNEM ÖLDÜĞÜNDE 11 YAŞINDAYDIM HAYATIN GERÇEKLERİYLE BİR KEZ DAHA YÜZLEŞMİŞTİM. ARTIK YALNIZDIM HERŞEYDEN ÖNCE İLİKLERİME KADAR YALNIZDIM. BİR GÜN OKULDA ANNELER GÜNÜYLE İLGİLİ BİR ETKİNLİK DÜZENLENMİŞTİ. TANIDIĞIM ARKADAŞLARIMIN ANNELERİDE O ETKİNLİĞE KATILMIŞTI. BİRLİKTELERDİ BU HERŞEYDEN DEĞERLİYDİ EN AZINDAN HİÇ OLMAYAN BİR ANNEYE SAHİP DEĞİLDİLER NE OLURSA OLSUN BİR ANNELERİ VARDI. O GÜN AĞLAYARAK EVE DÖNMÜŞTÜM. VE BEN O GÜN SEVGİSİZLİĞİN NE DEMEK OLDUĞUNU BİR KEZ DAHA TEK BAŞIMA YAŞAMIŞTIM. VE BABAM HER PAZAR EVE PAPATYALAR ALIRDI PAPATYALARI BİR KAVANOZUN İÇİNDE KURUTURDU BABAM ANNEME PAPATYAM DERDİ ÇÜNKÜ. SONRA ÇOK SONRA ÖĞRENDİĞİMDE BABAM ANNEMİ YANINDA HİSSETMEK İÇİN KAVANOZA KURUTULMUŞ PAPATYALAR KOYUYORDU. NE ZAMAN AĞLASAM O KURUTULMUŞ PAPATYALI KAVANOZU ELİME ALIP ANNE NE OLUR ÖLME DİYE BAĞIRIRDIM.
