UMUT

1

Uyumak üzereydim.Saat on olmuştu.Yarın okul vardı,iyi olmalıydım.Enerjik olmalıydım.Annem " İyi geceler kuzum." dedi,öptü ve gitti.

Sabah annem yanıma geldi " Uyan ! Uyan hadi,okul var yavrum !" dedi bağırarak.Uykum vardı,halsizdim ve neden olduğuna dair bir fikrim yok."Tamam anneciğim." dedim bende.Yürümek istemiyordum,abartı olacak ama uyuyamayacak kadar halsizdim.Sonra merdivenlerden indim.Mutfağa geldiğimde annem ziyafet hazırlamıştı resmen.En sevdiğim şeyler vardı,ama iştahsızdım.Yemek istemiyordum.Tanrım bana ne oluyordu ? Annem " Yesene yavrum." dedi."Yok anneciğim,aç değilim,simit alırım." diyerek gülümsedim."Tatlım,iki dakika bekler misin ?" dedi annem."Evet,buyur ?" dedim." Şey,evet Gamze biliyorum babanı özlüyorsun ve yeni babanı beğenmiyorsun.Ama o mükemmel ve eskisi gibi bize şiddet uygulamayacak." dedi.Yine aynı konu."Anlıyorum.Çok çaresizsin.Görüşürüz,bu konuyu konuşmak canımı sıkıyor." dedim.Kapıyı kapatıp gittim.Hala halsizdim nedense.Bu bugün değil sadece.1 aydır böyle.

Servisi beklemeye başladım.Yağmur yağmaya başlamıştı birden.Ve servis hala gelmemişti.Şoförü aradım,bugün gelemeyeceğini söyleyince ağlayacaktım."Peki,iyi günler." dedim.Durağa koşmaya başladım.Otobüs beklerken yanıma Hande geldi."Ah,merhaba." dedi kibirle.Onu sevmiyordum,sevmeye çalışıyordum."Günaydın." dedim gülümseyerek."Bugün sağlık kontrolü yapılacakmış.Yapılacakmış dediğim,kilo ve boy." dedi."Ah,mükemmel."dedim."Şey,otobüsler doludur,arabaya atla götüreyim seni." dedi."Ciddi misin ?" dedim şaşkın.O sırada arabası geldi."Bin." dedi.Arabasına bindim.Hala halsizdim ve halsizliğim artıyordu.Okula vardığımızda şoförü indirdi."Teşekkür.Şimdi babama haber verin." dedi.Sınıfa vardığımızda Hande arkama geçti.Ben öne oturdum.Sıralar böyleydi yani.İlk ders matematikti.Hoca yeni konuyu anlatmış,kitaptan o konu bitesiye yapmamızı rica etti.Dış görünüşüm iyi değildi,insanlar daima kendini mükemmel görür,mükemmel olmadıklarını toplumda kısa bir sürede öğrenir.Bu bir gerçek.Ama bunu hep anlayabilen olgun insanlar vardır.Ve sanırım,bu özellik okulumuzda az.Herkes,taşıyabildiği kadar yük kaldırır.Kaldıramazsak,yenik düşeriz.

Herkes sıra arkadaşı ile eğlenerek yaparken,ben tek başıma yapıyordum,sinir bozucuydu ama olsun.Yalnız kalmak iyidir.Kafanı dinlersin.Herkes tek tek dışarı çıkıyordu,sonra geri geliyordu.Sağlık kontrolü belli ki başlamıştı."Gamze,lütfen rehberlik odasına gidin." dedi hoca."Tamam" diyerek sınıftan çıktım ve odaya ilerledim.Kadın bu halsiz halimi görünce "İyi misin ?" dedi."Şey,evet." dedim yalandan.Boyum ölçüldü."Hım,on dört yaşındaki bir kız için iyisin,161 cm.Güzel." dedi ve kiloma baktı.Kadın o an şaşırdı." 1 ay önce kilon kaçtı ?" dedi kadın şüpheli."50" dedim masumca.Daha da şüpheli baktı."1 ayda 4 kilo vermek... normal değil." dedi.Korkmaya başladım."Halsizlik da var sende sanırım." dedi."Hayır." dedim yine."Evet evet,öylesin." dedi."Şüphelendim doğrusu.Ama üşütmüş de olabilirsin." diye mırıldandı."Ne demek istediğinizi anlamadım." dedim korkarak."Sınıfına git.İyisin." dedi.Pekala,bu tuhaftı.Sonra zil çaldı.Sınıfıma ilerledim.Sırama geçip kitabımı okurken halsizliğim arttı ve fazlasıyla üşüdüğümü hissettim.Ateşimin çıktığını fark ettim.Gözlerin kapanıyordu ve engel olamıyordum.Hocaya gitmeye çalıştım.Olmuyordu.Gözlerim kapandı.Ve kendimi bıraktım.

Zil ansızın çaldı ve Türkçe hocası dibimde," Gamze eve gitmeye ne dersin ? Sanırım...hasta oldun." dedi."Servis seni götürsün."dedi hoca gülümseyerek."Peki." dedim.Çantamı topladım.Hande ve öğretmenin yardımıyla servise bindim.Sonra eve gittim.

Annem kapıyı açtı.İzinliydi belli ki."İyi misin Gamze ?" dedi."Hayır." dedim halsiz.Annem yardımıyla yatağıma yattım.Ateşimi ölçtük.Yüksek ateş idi."Cidden kötüsün." dedi.Çorba hazırladı,hapları yanıma koydu.Öpüp gitti.Odamdaki televizyonu açıp,biraz dizi izledim falan derken akşam oldu.Hande ,Fatma ve Beyza geçmiş olsun demek için gelmişti.Ter içindeydim.İyi hissetmiyordum kendimi."Senin için endişeleniyoruz,umarım iyileşirsin." dedi Hande.Bu ufak ziyaretten sonra gittiler.Haplarımı yuttum ve çorbamı içtim.Susamıştım.Su içmek için mutfağa ilerlerken kapıya hafifçe vurdum.ama cidden çok acımıştı.Ne olmuş diye baktığımda kanadığını gördüm.Bazı yerlerimde durduk yerde morluklar oluşmuştu.1 aydır oluyordu ve bugün şiddetlenmişti.Yoksa... hayır hayır imkansızdı.Yatağıma yatıp " Anne gelir misin ?" dedim.Merdivenlerden koşarak geldi."Buyur kızım." dedi."Çorbamı götürür müsün ?" dedim.Suskun bir şekilde aldı götürdü.Karnım rahatsızdı ve şiş gibiydi.Kemiklerim ağrıyor,başım dönüyordu.Tuvalete gitmek üzereyken başım döndü,yığıldım kaldım orada... ne oldu bilmiyordum ama boşlukta gibiydim...

Nedenini bilmiyorum,ama başım çatlayacakmış gibiydi.Hastane odasındaydım,bu tuhaftı.Ben evimde oluyor olmalıydım ve... neyse.Doktor içeri zorlama bir gülümseme ile " Evet.Grip olmuşsun ama seni çok etkilemiş.Bir süre burada yatacaksın.Sonra taburcu edeceğiz." dedi.Dışarıda ağlayan annemin sesi geliyordu.Bir şeyler oluyordu ama,bana söylenmiyordu.

Ne oldu bilmiyorum,ama iyi değildim.Cidden.Öyle böyle öğrenmek zorundaydım.Doktor yanıma geldi."Evet,gel bakalım.Senden kan alacağız." dedi. Tedirgin olmuştum ve " Tamam." dedim.Kan alındı ve sonra lökosit düzeyinin yüksek olduğunu söylediler.Ve Lösemi teşhisi konulmuştu.Ağlayacak gibiydim.Ben... hayır hayır.Ben kabusun içine sıkışmıştım sanırım.Bu iğrenç kabusu,tatlı bir rüyaya kim çevirebilirdi ?