Dilemma

Μέρα 49η: 17 Απριλίου

Η μουσική στο σπίτι της Μόνικα είναι στη διαπασών και εκείνη πιο χαρούμενη από κάθε άλλη μέρα χορεύει υπό τους ρυθμούς της γύρω από τον καναπέ. Η πόρτα χτυπάει ξανά και ξανά αλλά είναι τόσο απορροφημένη από τον χορό που δε δίνει καν σημασία στους ήχους που ίσα ακούγονται. «Γιατί άραγε είμαι τόσο χαρούμενη, σήμερα;» αναρωτιέται και δίνει μόνη της την απάντηση. «Είναι γιατί η γυναίκα του Χ. έχει μέρες να μ' ενοχλήσει, γιατί ο Χ. χτες το πήρε το μάθημά του...ή μήπως να φταίει το φιλί;»

«Θα ανοίξεις επιτέλους;» ακούει μια τσιριχτή φωνή να συνοδεύει αυτή τη φορά τους χτύπους στην πόρτα. «Θεέ μου, ποιος να είναι;» αναφωνεί, κλείνει το ραδιόφωνο και με δύο πηδηματάκια βρίσκεται στην πόρτα. Κοιτάζει απ' το ματάκι. Είναι η διαχειρίστρια. «Μα καλά, τι κάνεις τόση ώρα, κοπέλα μου; Έχουμε κι άλλες δουλειές. Μου χρωστάς τα κοινόχρηστα τεσσάρων μηνών και ήρθα για τελευταία φορά να στο υπενθυμίσω. Καταλαβαίνω πως δεν έχεις δουλειές αλλά δεν μπορεί να επιβαρύνονται όλοι οι υπόλοιποι εξαιτίας σου».

Η κοντή κυρία με τα ρόλεϊ στα μαλλιά την έχει φέρει σε πολύ άβολη θέση. Η Μόνικα περιορίζεται στο να πει ένα «έχετε δίκιο». Όμως η κοντή κυρία δε θα σταματήσει εκεί. «Αυτή η χαρακιά στην πόρτα τι είναι; Ενημέρωσες τον κύριο Πέτρο; Αχ, και του είπα να μη στο δώσει. Δε μου γέμιζες το μάτι, εξ' αρχής». Δεν ξέρει αν πρέπει να γελάσει ή να κλάψει. Με ένα «ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια» της κλείνει την πόρτα στα μούτρα, ανοίγει πάλι τέρμα το ραδιόφωνο και επιστρέφει στον χορό που άφησε στη μέση. Τίποτα δε θα της χαλάσει την ευτυχία που νιώθει. Τα πρόσωπα του Χ. και του Κ. παλεύουν για να επικρατήσουν στις μνήμες της από τη χτεσινή βραδιά. Το αγριεμένο βλέμμα του Χ., το γεμάτο ηδονή και υποσχέσεις βλέμμα του Κ. Τα χείλη του ήταν σχεδόν μεταξένια, τόσο σαρκώδη που δεν έφτανε ένα φιλί μόνο για να τα απολαύσει. Ο σκληρός καβάλος του ήταν μια ένδειξη πως εκείνος την ήθελε τρελά. Σχεδόν ξαναζεί τη στιγμή. Ο Χ. να μπαίνει ξαφνικά στο μπαρ. Να τον βλέπει με την άκρη του ματιού της. Nα πετάγεται πάνω στον Κ. φιλώντας τον με όσο πάθος είχε φυλαγμένο μέσα της.