İnsanın, hayatında sevdiği bir sürü kişi olabilir.Ama değer verdiği, gerçektende önemsediği bir insan olur.Benim için o kişi abimdi.
Her zaman yanımdaydı.Mutluluğumda, ağlayışımda, hasta oluşumda..
Öz abim değildi o..
Üvey, evlatlık ne derseniz oydu.
Ben doğmadan önce evlat edinilmiş bir koruyucuydu benim için.
Ama biz onunla hep özdük, birbirimizindik, destekçiydik kendimize.
Beni asla bırakmayacağına defalarca söz vermiş olan abim, şimdi sanki o sözü hiç vermemiş gibi yavaş yavaş bırakıyordu beni.
Gün geçtikçe susuyor, konuşmuyor, yemiyor ve içmiyordu.Günden güne yalnızlığı tattırıyordu bana.
Ama ben, o.Biz başarıcaktık bunu ve ben onu eski halindende iyi yapacaktım.Beni bırakmayacaktı.
Üvey kardeşliğimizden doğan bu öz sevgiyi bırakmasına izin vermeyecektim.Çünkü buna gücüm yoktu.
Herkes gitmişken onu da bırakmaya niyetim asla yoktu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Abim
RandomHayatta yaşadıkları tüm olumsuzluklara, acılara ve kayıplara rağmen birbirlerine tutunan iki kardeşin öyküsü. "Yanımda her zaman birileri olacak abi, ama her zaman beni sen koruyacaksın. " (Wattpad'de hep yazılan 'Bad Boy' ve masal dünyasında yaşad...
