Een klein meisje in een grote oorlog

Het begin deel 2

4 september 1939

Vader komt binnen met de krant, het is een ritueel. Hij groet ons en dan leest hij de voorpagina van de krant voor."er zijn nieuwe ontwikkelingen omtrent het conflict in Polen. U weet waarschijnlijk al dat Duitsland Polen is binnengevallen. Daarom hebben Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk de oorlog verklaart aan Duitsland."hopelijk breidt het conflict niet uit tot in belgie", zegt mama. Deze keer heb ik er geen commentaar op, ik begin zelf te denken dat ze gelijk zou kunnen hebben. Ik dacht dat Simonne haar wel gerust zou stellen met een of andere geleerde theorie zoals ze altijd doet, maar tot mijn verbazing was ook zij stil.

11 mei 1940

Gisteren viel het Duitse leger binnen. Vrijwel meteen werd de Belgische luchtmacht op de grond vernietigd na vele bombardementen. Het was gebeurd. Dat waar mama en papa zo bang voor waren was gebeurd. Ze roepen nu soldaten op en Frans wil ook gaan. Hij is 16 en dus oud genoeg om te gaan, maar mama en papa willen hem niet laten gaan. Ze zeggen dat de oorlog wel eens lang zou kunnen gaan duren. Ze vrezen dat hij nooit meer zal terugkeren. Ik vind dat gewoon egoïstisch dat ze hem niet laten gaan. Moest ik kunnen, ik zou gaan. Al die mensen die hun huis verlaten om te strijden, ze laten gewoon alles achter! Wanneer de oorlog gedaan is zullen zij als helden ontvangen worden, en Frans niet. want hij mag niet gaan! Zijn vrienden gaan wel. Zijn beste vriend vertrekt volgende week, daarom wil hij ook gaan. Hij wil met zijn vriend in hetzelfde peloton zitten, samen zij aan zij strijden, levens redden, helden zijn. Alles samen doen, zoals echte beste vrienden.