Şimdi size 3 sene öncesini anlatacağım.O gün benim hayatımın bittiği gündü anlatmaya başlıyorum.Herzaman ki gibi alarmımla uyanmıştım günlük işlerimi hallettim ve okula doğru yürümeye başladım.Okula varmıştım dersin başlamasına 10 dk daha vardı,bizim okulun öğrencileri bir tuhaf böyle serseri gibiler,aslında serseriler.Okula vardığımda herkes bana tip tip bakıyordu ne oldu diye düşünmeye başlamışken doğa yanıma geldi,acıyarak bakıyordu bana işte o an anlamıştım neler olduğunu anlamamak elde değil ki yine aynı şeyi yaşamıştım aradaki tek fark bu sefer affetmeyecektim.Dayanamadım,göz yaşlarım benden izinsiz akıyordu, nefret ederdim insanların içinde ağlamaktan bana göre insanların içinde ağlamak acizliktir işte o an bende çok aciz ve güçsüzdüm kalbim acıyordu sanki birisi kalbime bıçağı saplıyordu kalbim acıyordu işte boğazım düğümlenmişti bok gibi hissediyordum kimse bu halimi görmesin diye koşarak oradan uzaklaştım.Bir kaldırım bulduğumda oraya çöküp ağlamaya başladım ,tüm cadde bana bakıyordu ama onları takacak halim bile yoktu ,yanıma birisi oturdu doğadır diye bakmadım ama doğa değildi doğa erkek parfümü sıkmaz ki bu onun parfüm kokusu ne hakla hala yanıma gelebilir ya,tam ona bağırıp çağıracakken bir anda bana sarıldı işte o an hayat durdu sanki donup kaldım öylece, ona sarılmak bende istiyordum ama bu yaptıkları çok ağırdı.Bu sefer affetmicektim bu sefer o hataya düşmeyecektim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Psikopatın aşkı
RomancePsikolojik sorunları olan bir kız yeni hayaller ve yeni umutlarla başka bir şehire taşınır ama beklemiyordur gerçek aşkı orada bulacağını helede o kişinin bir psikopat olacağını ...
