Chapter 28: Malignant

66 1 0
                                    

A/N: Are you excited for this new chapter? Here it is! Enjoy reading!

Quote of the day:

• That moment when you let yourself attached with other people but they're now slowly leaving you? It hurts, really.

*******

Jewel Krizlee's POV:

Nakasakay ako sa taxi ngayon habang tahimik na nakatanaw sa labas. Pauwi na 'ko sa bahay. Nakakamiss din pala 'tong lugar. Sabagay, hindi na rin naman ako makakaramdam ng ganito kapag... dumating 'yung puntong 'yon.

The moment I got outside the car, I was stopped by the moment when I saw a man standing in front me. A man who's giving me hope to fight. A man who's giving me the opportunity to live. A man whom I fell in love with. He's gazing at me with full of worry on his face. He's looking at me intensely. He's not talking nor saying just a single word. So I've decided to break the silence between us.

"Why are you h-here?" I asked.

"Oh God, what happened to you Jewel? You look so pale." He said that made my tears to fall.

"I didn't make it, Shin. I felt so lost." I said while crying. He walked towards me and held my face.

"Why? Bat nagkaganyan ka? Ang payat mo. Anong nangyari sayo?"

"I'm so stupid. I'm so stupid for trusting myself that I can make it. I made myself believe that I can do it. But I failed." I said in between my sobs.

"Can you please explain it to me?" He asked.

"It hurts so much, Shin, really." I said then he hugged me tight. I hope, miracle will happen for me.

"Hush..."

"I'm so stupid. I'm so weak."

Johnny Kaizer's POV:

Paglabas ko ng bahay, nakita ko si Lee at Kean na magkayakap. What's the hell is happening here? Bakit umiiyak ang kapatid ko?

"Anong ginawa mo Kean!? Bat umiiyak si Lee!?" Tanong ko at pinaglayo silang dalawa.

"Kuya... K-kuya, mali ang pagkakaintindi mo. Wala siyang ginawa sakin *sniff*." Sagot ni Lee.

"Do you think I'll believe you?" I asked.

"Kuya Johnny, wala akong ginagawa. For God's sake, I'm here to comfort her not to make her cry." Kean said.

"Subukan mo lang siyang paiyakin, kundi papatayin na kita." Banta ko at kinwelyuhan siya.

"Hindi ako natatakot sa gagawin mo sakin Kuya Johnny dahil alam kong mahal ko siya. At wala akong dahilan para saktan siya." Sagot niya sakin ng mata sa mata.

"Kung akala mo, ayos na ligawan mo siya ulit dahil pumayag ang mga magulang namin, puwes akala mo lang 'yon. Dahil di ko hahayaang mapalapit siya sayo."

"Handa akong kalabanin ka sa pagkakataong 'to kuya. At handa din akong ipakita sayo na mabuti ang intensyon ko."

"Let's see if you can make it."

"Kuya, Jayshin, tama na yan please." Napatingin kami kay Jewel at nang makita namin siya ay hawak-hawak na niya ang sentido niya. Mabilis akong lumapit sa kanya at inalalayan siya.

"Hey, anong masakit sayo?" Tanong ko sa kanya.

"W-wala kuya. Pumasok na tayo sa loob."

"Jewel---"

"Umuwi kana Kean. Sa susunod kana lang bumalik." Sabi ko at tuluyan na kaming pumasok sa loob.

Pagkapasok namin sa loob ay pinaupo ko muna siya sa couch at kumuha ng maiinom niya. Bat ba bumagsak ang katawan niya ng ganito? Ano kayang nangyari sa kanya habang wala siya duto sa bahay?

Memories of the Past (One Liter of Tears)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon