Oneshot: Picture of you

Picture of you

Oneshot: Picture of you

I was trying to capture something unique and beautiful. And then, I caught a picture of you. I didn't expect these things to happen. It just happened. Is this the beginning?

" Nakakuha ka ba ng picture sakin?" Nagulat ako nung may biglang nagtanong at ikaw yun, ang unang-una mong mfa salit sakin.

Syempre, sinong hindi magugulat eh hindi ko naman inaasahan yun dahil noon pa man, walang kumakausap sa akin dahil weird daw ako

" Wala. Bakit naman ako kukuha ng litrato sayo?" Tanong ko sayo na ikinagulat mo rin, pero confident ka pa nung sinabi mong " Kasi, maraming nagnanasa na kunin ako ng litrato dahil pogi daw ako, pero lahat ng iyon ay binubura ko. Kaya naman pakita naman nung camera mo kung may litrato ako diyan," bigla mong hinablot ang aking camera pero hindi kita hinayaan at hinablot ko din at napansin ko ang pag-iba ng itsura mo, nagalit ka " Pakita mo lang. Pag may picture ka sakin. Burahin mo, bat ba kayo ganyan, ang hilig niyong kumuha ng litrato na ayoko naman!" Sigaw mo sa akin sabay hablot ng malakas sa camera ko kaya bigla itong nahulog at nabasag ang camera

Pagkakita ko palang sa camera ko na nabasag ay wala na akong nagawa kundi magalit sayo dahil inisip ko na napakasama mo! " Hindi mo ba muna itatanong sa tao kung may gusto ako sayo bago ka manghusga diyan na kinunan kita ng picture kasi alam mo, sinira mo ang camera ko. Ang bagay na hinding hindi mapapalit ng iba at nasira lang yan dahil sa walang kwentang bagay na sinabi mo eh wala naman akong litrato sayo. Wala akong balak, hindi nga kita kilala eh!" Puno ng galit ang naramdaman kong iyon at sa wakas nasabi ko ang lahat sayo kaya natahimik ka. Lumuhod lang ako para kunin ang pira-pirasong parte ng camera at tumayo at dahil galit ako sayo, tinalikuran lang kita. Wala akong pakialam sayo, ang camera lang ang importante sa akin sa ngayon

" Sorry. Hindi ko sinasadya" napatigil ako sa paglalakad at nilingon kita saglit " Ang sorry mo ay walang maibabalik. Nagawa mo na kaya wag ka nang magsorry " tapos nun ay iniwan ka nalang doon na nakatayo

A picture of you? Yes. There is but i dont know how or when did i take a picture of your smile but still i dont care since my camera is broken but still got my memory card. I also did wish , we never even met, because since that day, a lot of things happened

Habang naglalakad sa may kalsada para sana umuwi na galing sa eswela, biglang nagblur ang paningin ko at bigla akong nahilo pero naglakad parin ako hanggang sa naramdaman ko nalang na biglang nagblack ang aking paningin at may nagsalo sa akin.

Nagising ako at ang unang mukha kong nakita ay ikaw. Napatingin ako sa buong kwarto at dahan-dahang napaupo " Okay ka lang?" Tanong mo sa akin na may halong pag-alala. Tumango lang ako bilgang tugon

" Nasaan tayo? San mo ko dinala?"

" Sa bahay namin. Dito lang kasi ang malapit doon sa binagsakan mo" napatingin agad ako sayo nang dahil sa sinabi mo

" Paano mo ako tinulungan. Pano mo nalaman kung nasaan ako? Sinusundan mo ba ako?" Tumango ka lang at hindi ko yun inaasahan. Kasi, bakit mo naman ako susundan? Eh wala ka namang utang sakin o hindi ka naman stalker o manliligaw

" Sinusundan kita para lang may malaman ako tungkol sayo. Dahil may utang ako sayo. Ang camera mo" malungkot niyang saad kaya napayuko ako dahil parang iiyak na ako

" Mahalagang-mahalaga sakin ang camera dahil yun ang tanging regalo ng pinakakamamahal kong tao at dun lang din ako naging maligaya sa buong buhay ko kaya hindi mo na iyon mapapalitan dahil sira na iyon. Gusto ko yun lamang, ayoko nang ibang camera" umiyak ako sa harapan niya at hinayaan mo lang ako at binigyan ng panyo sabay sabing " Iiyak mo lang yan, gagawa ako ng paraan"

I thought, we should never be friends. Coz i never have a friend since i was born but starting that day, you came into my life and give meaning to it. You help me when i dont know what to do. I think you're already a great friend