Memories of the Past (One Liter of Tears)

Chapter 29: HAPPINESS?

A/N: Here's the chapter 29! Hope you'll like it! Enjoy reading!

Quote of the day:

• 11:11 comes twice a day, because everyone deserves a second chance.

*********

Kristine's POV:

"Hanggang ngayon ba si John pa rin ang mahal mo? Kristine, paano naman ako?" Napatingin ako sa kanya. Tumingin ako ng diretso sa mga mata niya... na sobrang nasasaktan.

"Chance? W-why are you here?" I asked.

"To visit you. But it seems like you don't want to see me. You need John more than me. Ano pa nga bang magagawa ko?" He said then placed the flowers beside me, "I'm going. I just want to ask you if you feel more better."

"C-chance... I-it's not what you think. Please, Chance..." Tumigil siya sa paglalakad habang nakatalikod sakin. Siya 'yung ina-arrange marriage sakin nina Dad. Umuwi pa talaga siya sa pilipinas para lang makita ako?

"What? Just tell me if you want me to stop and leave you. I'm willing to let you go because I want you to be happy. That's all I want, Tine. That's all I'm asking for."

"Gusto ko rin namang kalimutan na siya. I'm always asking myself why I'm still into him. Andito ka naman para sakin. Alam mo, naaawa ako sa sarili ko. Kasi pinagpipilitan ko 'yung sarili ko sa taong ayaw na sakin. Chance, lagi kong hinihiling na sana paggising ko ikaw na 'yung mahal ko. Pero anong magagawa ko... ayokong maging unfair sayo Chance. Ayokong mas lalo kang masaktan kung gagawin kitang panakip butas."

"You know what?" He said then faced me, "I'm ready to be your rebound hanggang sa marealize mo na kailangan mo rin ako. Hanggang sa maramdaman mo na... mahal mo na pala 'ko."

"Paano kung hindi ko 'yun magawa? Ayoko Chance, mahalaga ka rin sakin. Ayokong gawin kang rebound para lang makalimutan siya. Ang gusto ko, magawa ko 'yon nang walang tulong galing sa iba lalo na sayo."

"Then fine, I have to go. I'll return to States tomorrow. I'll just wait for you there. But if you want me to back there next week para sabay na tayo, okay lang. Ipapa-extend ko nalang ang pag-stay ko dito."

"Chance, let's stay here for now. Next week na tayo umuwi ng States. And I promise... hinding-hindi na 'ko babalik dito kung hindi na siya magpapakita... sakin. I'll try to forget him and to love you but please, give me one more week to wait... kung pupuntahan pa ba niya 'ko."

"Don't try, Kristine. Just do it." He said and left me.

         Kaizer, when will you come back? I need you but you left me hanging. Hanggang kailan ako magtitiis ng ganito? Hanggang kailan mo 'ko papahirapan ha? Hindi ka ba napapagod na saktan ako? Kasi ako malapit ng sumuko sayo...

         Chance, ikaw nalang ang sinasandalan ko ngayon. Huwag mong sabihin ikaw din iiwan ako? Pilit ko namang sinusubukan na ikaw nalang eh. Pero ayokong maging unfair sayo dahil lang kay Kaizer. Siguro darating din 'yung panahon na mamahalin kita. Pero kasi di pa ngayon eh.

Czian Jasshia's POV:

(PLAY THE SONG AT THE TOP)

"Okay na ba ang itsura ko?" Tanong ko kay Mommy.

"Oo naman. Sige na, umpisahan mo na."

"Sige po, labas na kayo Mom, ako na bahalang mag-video sa sarili ko. Naka-set up naman na."

"Okay anak." Tumango ako sa kanya. Paglabas niya ay huminga ako ng malalim at nagsimula ng magsalita habang nakaharap sa camera.

"Hello Zack. Maganda ba 'ko ngayon? Ayoko kasing videohan ang sarili ko ng ganito kapayat at kaputla. Kaya nagpa-make up ako kay mommy. Sana magustuhan mo ang itsura ko." Pag-uumpisa ko.