Memories of the Past (One Liter of Tears)

Chapter 30: Goodbye... Czian

A/N: Let's proceed to this new chapter! Hope you'll like it! Enjoy reading!

Quote of the day:

•The hardest thing in this world is loving someone who can't be loved. 'Coz anytime he/she might leave you.

*********

(PLAY THE MUSIC AT THE TOP)

Aeign Zackrey's POV:

Bago ako dumiretso sa ospital ay pumunta muna 'ko sa flower shop para magpa-arrange ng flowers para kay Czian. She like red roses kaya 'yon ang binili ko para sa kanya. Isang bouquet ang kinuha ko para mas magandang tingnan katulad niya. Sana naman magustuhan niya.

"Okay na po ba sir? If you want pwede pa po tayong maglagay ng note. Heto po ang card, ilagay niyo nalang po ang gusto niyong isulat."

"Okay." What would I say? Hmm.

Czian,
You know how much you mean to me, right? This flowers are for you. They are beautiful like you. Get well soon, my girl. I love you so much. -Zack.

"Here. Thank you." After I got the flowers, I entered my car to go to the hospital.

Every second without seeing her, it makes me feel so worried. Every minute without her, I felt so incomplete. I always missed her whenever she's not right by my side. For every hour of my life, I just want to stay with her.

After a minute, nakarating din ako sa ospital. I felt really happy. As I walked in, my heart beats faster. Is it because I'm excited to her? I don't know. I'm smiling like an idiot while imagining her beautiful face. Nang nasa tapat na 'ko ng room niya ay huminga muna 'ko ng malalim.

"Czi---" She's not here. Where is she?

Naglakad ako papalapit sa kama niya at kinabahan nalang ako sa nakita ko. Blood stains. Nanlambot ako sa dugong nakita ko. Inilapag ko ang bulaklak sa may mini table at tumakbo palabas. Czian.., no. It can't be.

Tumakbo ako palabas ng kwarto niya at mabilis na pumunta sa may emergency room. Tangina, hindi... Czian, hindi ko kaya. Pagdating ko do'n ay naghihintay sa labas si Kean, Darren, Pearl, at ang pamilya niya. Lahat sila umiiyak maliban kay Darren at Kean na tulala lang at nakaupo sa gilid. Unti-unti akong lumapit sa kanila. Kusa ng tumulo ang mga luha ko.

"W-where's Czian?" Tanong ko habang patuloy ang pagpatak ng luha ko.

"Zack, s-she's..." Hindi makapagsalita si tita sa iyak niya.

"Kean, what happened to her?"

"Dude, she's almost... almost..." I felt so weak.

"What the hell happened to her!? Tell me, Kean! Please, tell me! Hindi ko na alam ang mararamdaman ko! Sabihin mo na sakin! Sabihin mo!" Sigaw ko habang hawak-hawak ang kwelyo ng damit niya.

"Umatake ang sakit niya. She's.. dying, Zack. Sobrang mahina na siya." Sagot niya.

Napasandal nalang ako sa pader sa sensasyong naramdaman ko. Kumikirot ang dibdib ko. Huwag niyang sabihing iiwan niya 'ko tulad ng napanood namin? Hindi naman Czian diba? Hindi naman diba? Ayoko, nangaka ka sakin. Sabi mo lalaban ka. Huwag mo naman akong dayain, please.

"Relatives of the patient?" Lumabas ang doktor at tinanggal ang mask na nasa bibig niya.

"Doc? Si Czian, kumusta ang anak ko?" Tanong ni tita.

"I'm sorry, hindi na nakayanan ng pasyente. I'm sorry to tell you pero wala na po ang anak niyo."

"Oh God!" Naiyak na ang lahat.