Senin o şaşırmış halin var ya, o masum bakışın, o masum ağız açışın, o biraz tebessüm edermiş gibi, biraz da sanki ağlamaya hazırlanırmışcasına gözlerinin dolması... Bana hatıra bıraktığın tek şey aslında... Seninle yaşadığım her şey o bakışında gizli. O bakışın ne zaman aklıma gelse seninle ne yaşadıysam film şeridi gibi gözlerimin önünden kayıp geçiyor... Ne zaman aklıma gelse bütün olumsuzluklar uçup gidiyor aklımdan, ne zaman aklıma gelse cesaretleniyorum o bakışından hatırladığım günde olduğu gibi ama bugün yaptığımı yapamıyorum. Ne zaman aklıma gelse hülyaya dalıyorum bi anda... Yine aklıma geldi o bakışın bugün. Bugün yine hayal kurdum. İçinde bir ev var ufak bir ev... İkimiz varız o evin içinde yaşlanmışız ikimizde ama sen benden dirisin... Aynaya bakıyorum ben, her yerim bi hal olmuş, yüzüm buruşmuş, kollarım sarkmış, birazda kamburlaşmış sırtım. Sonra sana bakıyorum sen yine ilk gördüğüm gibisin yüzünde ufak bir kırışıklık değil çizgi bile yok, vücudun gençliğindeki gibi sıkı duruyor... Bir anda aynada göz göze geliyorum kendimle... Bi gözlerim değişmemiş diyorum, o sana bakan gözlerim. Birde seni hala genç görmem... Bunu sana anlattım çünkü bugün cesaretim ayaklarımın altında. Bugün gururum yok. Bugün ben her şeyden geçtim. Bugün ben, her gün olduğu gibi seni seviyorum. Benim hayatım senden sonra hep bugün kaldı tıpkı bugün olduğu gibi. Ben artık seninle geçen her yarına bugün demek istiyorum...
Umarım bir gün bunu okursun...
