Rue
'We moeten weg,' ik knik dat ik het eens ben met Thomas en kijk naar de rest. Mijn woonkamer is gevuld met mijn vrienden en blijkbaar is iedereen het er mee eens.
'Waar wil je heen?'
'Maakt niet uit. Zolang we maar weg zijn van hier.'
'We moeten naar het zuiden. In het zuiden is de grond nog vruchtbaar. We kunnen een bestaan op bouwen zoals we in de Glade deden,' kap ik Gally en Vanessa af. 'Ja mensen ik doe mijn huiswerk.' Zeg ik lichtelijk beledigd als ze me verbaasd aankijken.
'Laten we dan onze spullen maar in gaan pakken. Dan gaan we naar het zuiden en leven we zoals in de Glade. Frypan, Gally vragen jullie jullie vriendinnen ook mee?' ze knikken en iedereen behalve Newt verlaat de kamer weer.
'Help jij Anita?' maar hij geeft geen antwoordt alles wat hij doet is naar me toe lopen en me in zijn armen nemen. Hij kust mijn voorhoofd waardoor ik me vanbinnen wat voel kalmeren. 'Bedankt. Bedankt dat je me gelooft.'
'Ik zal je altijd geloven, Rue. Al denk ik dat we nog wat mensen moeten vragen om mee te gaan. Dadelijk gebeurt hun hetzelfde,' ik knik naar de jongen en glimlach.
'Wat dat je van de vrienden van Vanessa en ik heb hier ook nog wat vrienden. Misschien willen ze mee en als ze dat niet willen is dat hun keuzen,' hij knikt en glimlacht nog altijd naar me terwijl hij me op tilt en naar onze kamer draagt. Hij drukt een kusje in mijn nek terwijl hij me voorzichtig op mijn rug op ons bed legt. 'Moesten wij niet hier weg komen?'
'...Ja... Maar ik vind dit leuker,' fluistert hij en zuigt een stukje van mijn huid omhoog waardoor mijn adem even vast blijft zitten in mijn keel. 'En jij ook volgens mij.' Hij gaat boven op me zitten en ik voel zijn buik tegen die van mij aan.
'Dat mag dan wel zo zijn. We hebben ook zoiets als een plicht naar de andere toe, Newt. Dus ga van me af,' zeg ik lachend en duw hem een beetje omhoog.
'Maar...'
'Geen gemaar. Kom op we gaan mijn vrienden halen en maken dat we weg komen voordat die lieve medewerker wakker wordt,' hij lacht even om dan vervolgens toch op te staan en mij overeind te helpen.
'Wat is eigenlijk je plan om heir weg te komen?'
'We gaan Tommy na doen. Impulsief en altijd zonder plan,' hij lacht om me vervolgens serieus aan te kijken. 'Ik meen het. We volgen Thomas om hier weg te komen.'
'Als er een raam in geslagen moet worden ben jij de pineut,' ik lach en knik naar de jongen.
'Kom op,' hij glimlacht en samen lopen we ons appartement uit. 'Zou jij eigenlijk niet voor Anita zorgen?' Hij knikt en lijkt zich het dan pas echt te realiseren.
'Veel succes,' hij drukt een kus op mijn wang om vervolgens het appartement weer in te lopen om Anita te helpen om haar spullen in te pakken. Ik grinnik om vervolgens de weg naar mijn vrienden te vervolgen.
'RUE!' gilt Laila blij als ze de deur voor me opent. 'Wat is er je kijkt bijna nooit zo serieus. En daarbij kijk je ergens vrolijk. Heb je Newt weer gevonden?'
'Lia, rustig. Ik beantwoord al je vragen maar eerst wil ik weten waar de rest is. Ik moet jullie nodig spreken,' ze knikt en trekt me mee naar de woonkamer waar ik de rest zie zitten.
'Rue vertel op,' zegt ze terwijl we beide bij de andere gaan zitten die gelijk stil vallen.
'We moeten hier weg. De medewerkers wilde mij nog een keer de Scorch door sturen en toen heb ik met vrienden van Newt, Vanessa en Newt zelf het besluit genomen om te gaan. Maar ik wil jullie de keus geven. Wij gaan een bestaan opbouwen in het zuiden, een bestaan zoals we in de Glade hadden. Gaan jullie met me mee of...'
'Ik ga mee. Wanneer vertrekken we?'
'Vannacht. Neem alleen de meest noodzakelijke dingen mee en zoveel mogelijk water. Vanessa neemt verschillende stoffen mee waarschijnlijk en naald en draad dus we komen echt wel vooruit om wat kleren te maken.'
'Ik denk niet at we daar hakken en jurkjes nodig gaan hebben dus kom op meiden die laten we lekker hier,' ze knikken en staan vervolgens op mij met de jongens achterlatend.
'En jullie? Gaan jullie ook met ons mee?' ze knikken terwijl Axel opstaat en naar me toe komt gelopen.
'Ik ben blij voor je dat je Newt weer hebt gevonden. Nu weet ik ten minste tegen wie ik strijd,' ik lach een beetje maar weet dat hij nooit een kans heeft gemaakt.
'Blijven dromen Romeo. Ze is jou Juliet niet,' gilt Mark lachend van achter hem en lachend geef ik één van mijn beste vrienden een high five.
'En nu gaan jullie je spullen pakken. Ik ga zaadjes van vruchten kopen en om twaalf uur precies wil ik jullie bij mijn appartement zien staan. Met de meiden,' ze knikken als ik vervolgens weer op sta en door ga naar mijn volgende stop. Waar o waar zouden ze zaadjes verkopen?
