Bir aşk öyküsüydü bizimki. Biraz duygusal biraz da safça. Çocukluktu belki. Bilmiyorduk ikimizde bazı şeyleri. Sahi ya aşk mıydı yaşadıklarımız? Neydi o dedikleri. Platonik? Öyleydik işte. Ben seviyordum her zaman ki gibi sen de seviyormuş gibi bile yapamıyordun.
"Unutursun" derdin hep. Nasıl unutabilirdim ki seni? Sende bulduklarımı. Nasıl silerdim o masum yüzünü kalbimden. Hani demiş ya Aşık Veysel "güzelliğin on para etmez bu bendeki aşk olmasa" diye aynen öyleydi işte maşuk hep güzeldi aşığa.
Belki de çok büyüttüm ben seni gözümde. Görmek istediğim gibi gördüm seni. Her halinle güzeldin sen...
