Unutulmaz Aşk (3.kitap )

18 . Bölüm

2 yıl sonra

Tiniden

Eve geldiğimde kızımı ağlarken bulmayı beklemiyordum . Okulu yakın olduğu için eve kendisi geliyordu ve ben gelene kadar yalnız kalıyordu . Bu yüzden beni şaşırtan ağlamasıydı . Odasında olmasına rağmen sesini dinliyordum . Odasına girdiğimde yatağına yatmış ağladığını gördüm . Hemen yanına gittim . Saçlarını okşayarak '' Ne oldu , tatlım ? '' diye sordum . 

'' Anne ben aşık oldum . '' dediğinde şaşırmıştım . 

'' Ama bu çok güzel bir şey neden ağlıyorsun ki ? Yoksa aşık olduğun kişi sana aşık değil mi ? '' 

'' Hayır . O da bana aşık . '' 

'' O zaman neden ağlıyorsun ? '' 

'' Çünkü kimse bizim birbirimize aşık olduğumuza inanmıyor . Herkes bizimle dalga geçiyor . Ama sen bizim birbirimize aşık olduğumuza inanıyorsun değil mi anne ? '' 

'' Evet , canım . İnanıyorum . Çünkü ben de senin yaşındayken aşık oldum ve ondan sonra bir çok zorlukla karşılaşsam da aşkımdan vazgeçmedim . Sen de aşkından eminsen hiç kimseyi önemseme . Önemli olan senin ne düşündüğün onları ne düşündüğü değil . '' 

'' Aşık olduğun kişi babamdı değil mi ? '' 

'' Evet babandı ? '' 

'' Peki babama aşık olduğunu nasıl anlamıştın ? '' 

'' İlk başta küçük bir kaza sayesinde karşılaştık . O zaman benim dikkatimi çekmişti . Sonra her gün onu görebilmek için oraya gitmeye başladım . Sonra tanıştık . Bir süre sonra da birbirimizi sevdiğimizi anladık ve hislerimizi birbirimize itiraf ettik . O zamanlarda sürekli birlikteydik . Onu bir gün bile görmediğimde içimde bir boşluk oluşuyordu . Bu ona aşık olduğumun en büyük kanıtıydı . '' dedim ve sustum . Estrella çoktan ağlamayı kesmiş ilgiyle benim anlattıklarımı dinliyordu . Ben susunca suratı asılmıştı . 

'' Hadi anne . Başka şeyler de anlat . İlk defa babamla ilgili bir anlatıyorsun . Hemen susma . '' dediğinde düşünmeye başladım . Gerçekten onunla ilk defa Jorge hakkında bir şeyler anlatıyordum . Belki bugüne kadar ona hiç babasını anlatmamış olmam haksızlıktı ama Jorgeyi ona anlatmam için onu hatırlamam gerekiyordu . Ve onu hatırladığımda üzülüyordum . Kızımın yanında ağlamak istemediğim içinde ona bir şey anlatmıyordum . Ama bugün ilk kez ağlamadan Jorge hakkında konuşabilmiştim . Bu benim için büyük bir başarıydı . Bunun gerçekleşmesinin en büyük nedeni de ilerleyen zamandı . Zaman içerisinde acılar unutulmasa da azalıyordu . Zaman geçtikçe ve acılarım azaldıkça ben her şeyi Estrellaya anlatacak duruma gelecektim . Ve Estrella büyüdükçe babası hakkında bir şeyler öğrenmeye devam edecekti . Bu en mantıklısıydı . 

Bu yüzden benden merakla bir cevap bekleyen kızıma '' Hayır . '' dedim . '' Şimdi sana başka bir şey anlatmayacağım . Daha fazla şey anlatmam için büyümen gerek . ''