Bugün haftasonuydu. Yarın da haftasonuydu tabi ama bugündeydik.
İç seslerim şarkılar söylüyordu, tabi bu neşeli olduğumu belirtmiyordu çünkü ya Cem Adrian söylüyordu ya da T-Rap şarkıları.
Her zaman hüzünlü yaralı veya aldatılmış kandırılmış ve terk edilmiş hissediyordum yani sanki bileklerimde kalbimde sırtımda bir dolusu bıçak var gibi, ama o bıçakların hissi biraz sonra gidiyor.
Yani bağışıklık kazanmak gibi. Bir kez daha aynı şeyi yaşarsam en azından canım çok yanmayacak diye düşünüyorum çünkü tumblr'da gördüm.
Aslına bakılırsa tumblr'da okuduğum her postta kendimi gördüm.
Hatta tumblrda en çok yara aldığın aşk acısını 17 yaşında çektiğin söyleniyor ve 17 olmama çok az kaldı. Ama eminim ki ben ortaokulda çekmem gerekeni çektim.
İçseslerim yine kavgalarda veya efkarlarda idi.
Telefonumun birinin aradığını belirten melodisi çalıyordu.
Eceee
Kapadım.
"Bekle dedi gitti ben beklemedim o da gelmedi ya.
Ölüm gibi bişey oldu ama kimse ölmedi ya"
Camdan dışarıya dönüp baktım.
Çağlar.
Hırkamı alıp aşağıya indim.
"Ne bok yiyorsun sen burada?"
"Evimden kovuldum. Bak şu arkadakinden."
Yanına çöktüm.
"Neden?"
"Kavga ettim."
Başımı salladım.
"Ya sen beni seviyosun kızım."
"Ya sen saçmalıyorsun oğlum."
Ayağa kalkıp yürürken seslendi,
"Sarhoş olduğuma bakma, ben seviyorum seni. Ayıkken de seviyordum."
Dinlemedim. Şok oldum ama evde şok olmaya devam edebilirdim. Kulaklıklarımı taktım ve onun az önce mırıldandığı şarkıyı dinledim.
"Bekle dedi gitti."
----------
Okulda yüzüne baktığımda gülümsedi.
Yanına gidip fısıldadım.
"Cidden mi?"
"Hayır."
Erkekti işte. Filmlerde evet derlerdi. Sonra kız aşık olana kadar çocuk uğraşırdı. Çocuk vazgeçince de kız aşık olurdu. Hep acırdı yani. Filmde bile acırdı.
Ağır şekilde öksürmeye başlamıştım.
Lavaboya koştum ve kabinlerden birine girdim. Öksürüğümle beraber kan çıkmıştı. Öksürürken omzum ağrıyordu.
Çıkıp yüzümü yıkadım.
-------
Eve dönmeden hastaneye uğradım. Akciğerlerde inceleme yapıldı. Hastalığım belirlendi:
KANSER
Doktorlar erken teşhis yapılamadığını ve bu tip belirtiler geldiğinde tümörün büyüdüğünü ve savaşmanın zor olacağını hastalığa yakalananların çoğunun öldüğünü söylediler.
-------
Evde anneme selam bile vermedim. Odama çıkıp yatağa girdim.
Gözlerimden yaş akmaması için kendimi zorladım. Ancak ağladım.
Sabah uyandım. Kahvaltıda bir yumurta yedim. Üzerime kapşonlu açık bordo renk kıyafet, altıma da şu aralar moda olan siyah kot giydim. Ayaklarıma siyah botlarımı giydim. Çantamı taktım ve okula gittim.
"Canııım" Derenin seslenişine yanıt vermek yerine gidip ona sarıldım.
"Günaydın"
"Günaydın"
"Yüzün solmuş hasta mısın?"
"Yok sadece..."
"Evet?"
"Neyse ben söylerim sana Çağlara gidiyorum birazdan gelirim."
---
Ya bu kadar kısa olmıcaktı ama çok beklettim Eylülcüğümü kfkfk
Okulda mutlu olmaya da başlamışken atıyım dedim byü djdj
