Shawn Mendes - Lost

Hoofdstuk 8

Nadat hij die woorden tegen me gezegd heeft kijk ik hem diep in de ogen. Hij kijkt terug op zo'n manier die alleen hij kan en ik weet wat er gaat komen. Twee seconden later raken zijn lippen de mijne. Ik sla mijn handen om zijn nek en hij komt een beetje overeind. Zijn warme, zachte lippen. Dit heb ik écht gemist.

Eigenlijk haat ik hem. Echt waar, maar dit kan niemand weerstaan. Er beginnen vlinders in mijn buik rond te vliegen.

Wat mij betreft hadden we uren door kunnen gaan, maar dan onderbreekt hij het. Ik beland weer met beide benen op een harde grond en bedenk weer dat ik dit niet meer zou doen. Ik wil me excuseren en de kamer uitrennen, maar ik wil nog liever bij hem blijven, dus ga ik voor dat 2e. Nu begin ik met zoenen. Het lijkt wel alsof hij hier op heeft gewacht wat nu zoent hij me veel vuriger en met meer verlangen terug. Zelf heb ik ook het idee dat we nog heel wat in te halen hebben. Een stemmetje ergens in mijn achterhoofd vraagt zich af waar ik in godsnaam mee bezig ben, maar ik ga zo op in Shawn dat ik het stemmetje moeiteloos negeer. Voor deze ene keer.

~Lachend rennen we zijn hotelkamer in en hij gooit me op zijn bed neer. Voordat ik het weet ligt hij zelf ook op het bed en rust zijn hoofd heel dicht boven het mijne. Ik strijk met mijn vingers over zijn wang en hij komt nog dichter naar me toe. Zijn warme adem kietelt op mijn blote huid. Dan gaat alles heel snel. We...~

Ik kom tot de conclusie dat ik gewoon naast de echte Shawn op bed lig. Mijn Shawn. Na een korte adem pauze kwam deze flasback naar boven. Bezorgt vraagt hij me wat er aan de hand is. 'Niks.' zeg ik hijgend. 'Jess, er is veel te veel en ik wil je helpen. Wil je mijn hulp hebben?'

Wow.

Ik had nooit gedacht dat hij zo direct zou vragen. Snel overweeg ik al mijn opties. Aan de ene kant wil ik hem heel graag terug hebben en zo dicht bij mogelijk in mijn buurt houden, maar aan de andere kant weet ik dat het niet gaat. Hij is altijd druk met zingen en fans. Ik ben een té jaloers type. Ook moet hij niet zomaar denken dat ik hem vergeven heb voor het feit dat hij me zo alleen en verloren achtergelaten heeft. Ik wil net mijn mond open doen om antwoord te geven als ik een bekende stem op de gang mijn naam hoor roepen. 'Jess? Waar ben je schat?' ik sla mezelf voor mijn hoofd. 'Mijn moeder.' zeg ik tegen Shawn. 'Ik moet gaan.' even ziet hij er verslagen uit. 'Spreek je morgen.' zeg ik nog voordat ik de deur uitglip. Er verschijnt een glimlach op zijn gezicht.