Shawn Mendes - Lost

Hoofdstuk 9

Heel de nacht lig ik in mijn bed na te denken over mijn antwoord dat ik morgen aan Shawn ga geven. Tegen de ochtend hou ik het niet meer. Ik ren door het nog uitgestorven hotel naar zijn kamer toe en doe de deur voorzichtig open zonder te kloppen. Ik weet dat hij in zijn vrije tijd nu nog ligt te slapen, maar ik kan echt niet lager wachten.

Ik zie hem liggen en blijf even staan. Genietend van het uitzicht. Nou ja, zijn hoofd steekt net boven het dekbed uit en zijn haar zit helemaal in de war. Zo schattig.

Dan loop ik voorzichtig naar het tweepersoonsbed toe en ga naast hem liggen. Het lijkt wel alsof hij het voelt want langzaam opent hij zijn ogen. Even kijkt hij verbaasd, maar dan ziet hij me. 'Ik moet dit zeker opvatten als een ja?' vraagt hij met een schorre ochtendstem. Het is zó schattig dat ik alleen maar kan knikken.

Hij glimlacht en trekt me dicht tegen zich aan. Een hele poos blijven we zo liggen. Gewoon gelukkig met elkaar. Dan staan we toch op. Tijd om te skiën.

We gaan allebei even onze eigen weg. Ik moet nog tijd hebben om mijn moeder in te lichten en Shawn zijn ouders. Die slapen op een andere kamer in dit hotel en ik heb ze nog nooit ontmoet. Even later zijn we allebei op de piste. Ik hou Shawn continue in de gaten. Tot mijn ergernis zie ik  een hele troep huppeltrutjes achter hem aanrennen. Ze proberen uit alle macht handtekeningen en selfies te krijgen. Zonder succes. Hij doet alsof hij ze niet ziet. Ik glimlach breed.

Dan krijgt hij mij in het oog en skiet hij recht op me af. Hij stopt netjes voor mijn voeten en doet zijn bril en helm af. Ik doe hetzelfde en glimlach naar hem. De meisjes zijn achter ons komen te staan en beginnen allemaal jaloerse kreetjes te slaken.

'Zoen me.' fluistert hij zacht. Even kijk ik hem verbaasd aan maar dan snap ik het: Hij wil ze wegjagen!  Ik weet dat we van allerlei kanten worden aangekeken. Vooral door de meiden achter ons, maar het kan me even niks meer schelen. Het is alleen hij en ik. Hij komt dichter naar me toe en strijkt mijn haar uit mijn gezicht. Dan legt hij zijn handen op mijn heupen en zoent me. Het vuurwerk ontploft weer. Ik voel alles veel beter als hij me zoent en het maakt me gelukkig.

Het is een lange, fijne zoen. De wereld om ons heen vervaagd. Wij zijn samen. Alleen hij en ik. Hij is de enige die telt.

Ruw word ik weer naar de werkelijkheid gebracht als er een meisje aan zijn arm trekt. 'Echt jezus. Hoe durf je?' Is mijn eerste reactie. Het lijkt er dan ook op alsof Shawn haar een klap wil geven, maar dan bedenkt ik dat het leuker is om haar nog eens wat harder te dissen.

Ik draai zijn hoofd naar mij toe en kijk hem lachend aan. Hij weet wat ik bedoel. 'Speciaal voor jou.' zegt hij nog net tegen het meisje dat ons moment verstoorde. Dan raken onze lippen elkaar al weer.

Na een tijdje maakt hij zich voorzicht los uit mijn armen. Dan pakt hij mijn hand en skiën we samen de berg af. Ik kan het niet laten om nog even achterom te kijken en schiet in de lach. Het hele groepje meisjes staat ons na te staren met hun mobieltjes nog in hun handen.