H21: Voelen

1.3K 62 13
                                    

Met hun blik gericht op het huis voor hen, zaten Eva en Wolfs samen in de auto. Een observatieklus. Wolfs had zijn partner nog tegen willen houden, maar eigenwijs als ze was, was Eva toch meegegaan. De hele dag was Eva al niet te genieten, daarom had hij er verder niet moeilijk over gedaan en het maar gelaten voor wat het was.
Eva reek met haar hand naar de zak drop die op het dashboard lag en pakte er eentje uit. Ze stak het in haar mond en kauwde er goedkeurend op.
Eva was ondertussen alweer vijfentwintig weken zwanger. Haar dikke buik viel niet meer te verbloemen. Eigenlijk mocht ze zich alleen nog bezighouden met bureauwerk, maar dat begon haar vrij snel al te vervelen. Ze miste de spanning en sensatie en daarom was ze - zonder toestemming - meegegaan met de observatieklus. Ze wist dat ze niet mee mocht gaan als er werkelijk wat zou gebeuren, maar dat deerde haar niet.
Frank had de laatste maanden zijn best gedaan om iets minder bezig te zijn met het pension en met het restaurant. Helaas hield hij dit niet lang vol. Enkele weken later was het weer zoals vanouds, tot grote ergernis van Eva. Hij had amper tijd voor zijn vriendin en als ze elkaar spraken ging het meestal over de komst van de baby.
Het hele gedoe was één van de redenen dat ze de hele dag al chagrijnig was. Ze miste de liefde van haar vriend. Ze miste aanrakingen en intimiteit.
Het voelen van een schopje tegen de wand van haar buik zorgde voor een grote glimlach op haar gezicht. Alsof het kleine baby'tje duidelijk wilde maken dat hij of zij er voor haar was.
Eva legde haar hand op haar buik en wreef er glimlachend overheen, met als gevolg een tweede schopje.
'Wolfs' Het was het eerste dat in de auto werd gezegd.
Haar partner keek opzij en gaf haar een vragende blik.
'Voel eens.' Eva pakte zijn hand vast en legde die op haar buik, op de plek waar ze de schopjes gevoeld had. Ze legde haar hand op de zijne en liet deze liggen tot dat haar kindje nog eens had geschopt.
'Bijzonder', knikte Wolfs oprecht. Snel trok hij zijn hand weg. Hij mocht haar niet te dichtbij laten komen, hij mocht het kindje niet te dicht bij laten komen.
Eva stroopte haar shirt omhoog tot onder haar borsten, zodat haar buik bloot was. Voor de tweede keer legde ze Wolfs zijn hand op haar buik, dit keer om met zijn hand over haar hele buik te wrijven. Ze genoot van zijn warme, grote, sterke handen. Het was zo anders dan Frank zijn koude, tengere handjes die elke avond kort over haar buik gleden.
'Frank raakt mij bijna nooit meer aan', verbrak Eva de stilte weer.
Wolfs zei niks, had geen idee hoe hij het op moest vatten en hoe hij er op moest reageren. Hij trok zijn hand weer terug en keek naar zijn vingers, alleen maar om haar niet aan te hoeven kijken.
Eva liet haar blik op haar buik vallen, waardoor ze ook haar borsten zag.
'Mijn borsten zijn wel gegroeid, hè?'
Verbaasd keek Wolfs op, hij kon niet geloven dat die woorden uit Eva haar mond kwamen.
'Ja, dat hoor je toch wel vaker', was het enige dat Wolfs zei.
'Is het jou niet opgevallen dan?' Eva draaide zich een kwartslag zodat ze haar partner beter aan kon kijken. Ze beet op haar onderlip.
Ze daagde hem uit, dat had hij ondertussen wel door. Dingen die ze niet bij Frank kon vinden, probeerde ze bij Wolfs te vinden. Wolfs vond het alleen geen goed idee.
'Nee, niet echt', schudde Wolfs zijn hoofd. Hij loog dat hij barstte. Natuurlijk was het hem opgevallen, hij keek immers vaak zat naar haar.
'Wil je voelen?' Ze zond hem een verlangende blik.
'Eva', zuchtte Wolfs. Hij wilde haar vertellen dat het niet kon, dat ze met Frank moest praten en niet naar hem moest gaan voor dit soort dingen, maar Eva hield hem tegen.
'Je wilt het wel.' Enigszins ruw pakte Eva de hand van haar partner en legde deze op haar borst.
Wolfs schrok ervan en trok vrijwel meteen zijn hand weg.
'Je voelt niet eens!', zei Eva, enigszins verontwaardigd. Ze pakte zijn hand nog eens vast en legde hem voor de tweede keer op haar borst. Dit keer gaf ze hem de kans niet om de hand weg te trekken. Ze liet hem zacht in haar borst knijpen.
Wolfs zijn adem stokte. Zonder dat hij het wilde vond hij het opwindend, zijn partner die hem haast dwong haar borsten aan te raken. Voorzichtig kneedde hij haar borst, terwijl haar hand nog steeds op de zijne lag.
'En?', vroeg Eva hem.
'Lekker', ontsnapte hem; hij schrok er zelf van. 'Ik bedoel, het is anders ja.' Zijn wangen kleurden rood toen hij zich eronder uit probeerde te praten.
Eva grinnikte enkel. Ze keek door het raam naar buiten en knikte goedkeurend toen ze niemand zag. Ze waren ergens aan de rand van een bos, de kans was heel erg klein dat iemand hen zou zien. Eva pakte de onderkant van haar T-shirt en trok het ding over haar hoofd heen uit, waardoor Wolfs zijn hand moest wijken. Haar beha volgde niet veel later.
'Je moet dit niet doen, Eva', schudde Wolfs afkeurend zijn hoofd, al kon hij tegelijkertijd zijn ogen niet van haar lichaam afhouden.
'Jij moet niet zo moeilijk doen, Wolfs. Ik weet toch dat je me wilt.' Eva kroop naar hem toe en het lukte haar op zijn schoot te gaan zitten, met hun gezichten naar elkaar toe.
'Nee, ik wil dit niet', probeerde Wolfs het te ontkennen.
Eva drukte haar lippen in zijn nek. Ze kuste van beneden naar boven, tot ze bij zijn oor aan kwam.
'Ik geloof je bijna', grinnikte ze cynisch. Ze opende de riem van zijn broek, waarna de knoop en de rits volgde. Haar hand liet ze in zijn broek glijden.
Wolfs sloot zijn ogen en liet een ingehouden kreun ontsnappen.
'Jullie, mannen, kunnen niet zonder, dat heb ik wel in de gaten', waren haar laatste woorden waarna ze haar eigen broek opende en haar lippen op de zijne drukte.

De Reddende Engel [Flikken Maastricht]Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu