Gözlerindeki Boşluk:
Sertçe esen rüzgar ilerlememi engelliyordu. Sanki kendi hayatımda bir yoldaydım, ben ilerlemeye çalıştıkça rüzgar şiddetlenip ilerlememi engelliyordu. Benim yapmam gereken ise rüzgara ondan güçlü olduğumu göstermekti. Ancak rüzgara yağmurda olduğu gibi şemsiye açamazdık. Aklımızda bulunması gereken tek şey kendi kendimizin şemsiyesi olmak zorunda olduğumuzdu. Şimdi düşünmeyip ilerlemem gerekiyordu. İlerledikçe ruhuma işleyen rüzgar şiddetleniyordu. Saçlarımdaki toka, rüzgar sayesinde açılıp siyah saçlarımı serbest bıraktı. Siyah saçlarım gökyüzüne karışırken yapmam gereken tek şey güçlü olmaktı. Annemin çığlık sesleri kulaklarımda çınlıyordu: "Sen ezik bir çocuksun, her zaman ezildin! Senin yapman gereken güçlü olup kendi yağmuruna şemsiye olmaktı. Ancak senin gibi beceriksiz biri ancak bunu beceremezdi. Ve bana göre bu... Bu sonunda gökkuşağı çıkan yağmurlardan değil." Sonunda varmak istediğim yere vardığımda aklımdan tek bir söz geçiyordu: "Yapmam gereken güçlü olup kendi yağmuruma şemsiye açmaktı. Bu sonunda gökkuşağı olan yağmurlardan olmasa bile..." Eski, boyası sökülmüş her şeyden uzak sessiz kulübenin önüne geldiğimde bekledim. Her şeyin bir rüya olup kendimi sıcak yatağımda bulmayı bekledim. Bekledim... Sadece bekledim, oysa yapmam gereken daha önemli işler vardı. Kapıyı tıklatıp bekledim. Kapı açıldığında sustum ve bekledim. Kapı yüzüme tekrar kapanınca içimden geçirdim: "İşte başlıyoruz Meredith."
Eğer yağmuruna şemsiye olmaya çalışırken şemsiyen uçtuysa dert etme; belki sonunda gökkuşağı çıkmayacak ama eninde sonunda durucak, ve o duruna kadar sen ıslanıcaksın.
***
Evet yeni hikaye. Bir süredir kafamı tırmalayan bir kurgu, yazmam lazımdı. Diğer yazdığım (daha çok yazmaya çalıştığım) kitaplardan farklı bir kurgu. Umarım beğenirsiniz. Bu bölümü tanıtım olarak yazmak istedim.
Biliyorum pek bir şeyi açıklamadı ancak kafanızda küçük küçük fikirler oluşmaya başlamış olmalıdır. Fotoğraf: Meredith (Bu arada Meredith İngilizce bir isim, neden İngilizce olduğu sonradan belli olucak ;) Sadece bekleyin)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gözlerindeki Boşluk: Meredith
Teen Fiction"Satranç gibidir bu hayat, her hamleni yaparken on hamle sonrasını da düşünmen gerekiyor. Bir planın olmalı başına buyruk oynarsan asla kazanamazsın. Ve satrançta eğer iki rakipte beraberliği kabul ederse berabere kalınılır. Diğer türlü asla o oyun...
