Büyük bir boşluğun üzerinde duruyoruz iç içe geçmiş kafesler gibi hepimizin duvarları var bir büyük betondan iletişim ağı gibi... Karanlık gecelerde birini özlediğimizde en yakın duvara dokunmakta tüm ağ birbiriyle olan yakınlığından işlemeye başlıyor. Kalplerimiz betonlaşmasın diye seviyoruz umutlarımızı, istemlerimizi daha genişletebilmek adına. Güneş ya da Ay çocuklarıyız kardeşim bize veremediklerini alnımızı geceye ya da gündüze sürterek şekillendiriyoruz. Tutsaklığımız aynı sadece hareket alanlarımız bu tanımı biraz daha daraltıyor... Geçmiş hayallerimize uzandığımızda dönülen çocukluktan bir kum kalesi yapabilmek umudu yok. Kan ve gözyaşı bu işi mümkün kılmıyor. Kırılganlığımız bu yüzden acıyla yoğrulmuş bir malzeme taşımaz kendini. Korunaklarımız da hep tuz tadı. Bir algımızdan vazgeçebilme şansı verilseydi tat derdim. Mektubunda, satranç oynadığından bahsediyorsun. Bir şey öğrenmenin mutluluğunu dudağının kenarında görebilirdik. Sen hep öğrenmeyi sevdin ama hayat seni hep uzak bir mesafeye iteledi. Kardeşim sensiz burada duvarlar daha da kalın ama güzel günler gelecek emin ol!!! Duvarlar daha da incelecek
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Duvarlar daha da incelecek
Short StoryBüyük bir boşluğun üzerinde duruyoruz iç içe geçmiş kafesler gibi hepimizin duvarları var bir büyük betondan iletişim ağı gibi... Karanlık gecelerde birini özlediğimizde en yakın duvara dokunmakta tüm ağ birbiriyle olan yakınlığından işlemeye başlıy...
