Shawn Mendes - Lost

Hoofdstuk 12

Tijdens de maaltijd zit ik samen met mijn moeder bij Shawn en zijn ouders aan de tafel. Het is heel erg gezellig. Mevrouw Mendes reageert erg enthousiast over het feit dat haar zoon eindelijk een vriendin heeft en wordt helemaal gelukkig als ze hoort dat ik hier misschien kom wonen.

Toch voel ik me tijdens het eten niet helemaal op me gemak en ik zie dat Shawn hetzelfde heeft. Hij knijpt even in mijn hand. In de linkerhoek achter ons zitten namelijk al die meisjes die ons vanochtend zo nodig op Facebook moesten zetten. Ze werpen ons heel de tijd chagrijnige blikken toe en af en toe zie ik de flitsen van hun mobieltjes. Ik hoop maar dat het niet té erg wordt.

'Jess, waarom worden jullie constant gefotografeerd? Jullie zijn toch geen bekend echtpaar ofzo?' meneer en mevrouw Mendes komen niet meer bij van het lachen en mijn moeder kijkt mij verbaasd aan. Ik sla mezelf weer voor mijn hoofd.

'Mam, weet je nog dat je zij dat je Shawn ergens van kende? Nou, hij is sing-songwriter. De beste van de hele wereld trouwens.'

De verbaasde blik in mijn moeders ogen veranderd en ze lacht vrolijk mee met de ouders van Shawn. Shawn zelf omhelst mij om het compliment. Weer wordt er om ons heen geflitst, maar dat kan me even niks schelen.

Als we na het avondeten samen terug naar onze kamers lopen blijven we even staan op de kruising. Ik moet naar links, hij moet naar rechts. Hij trekt me dicht tegen zich aan en zoent me even kort. 'Zie je morgen schoonheid.' ik kijk hem lachend aan en haal mijn vingers door zijn perfect zittende haar. Dan draaien we allebei om en lopen we weg.

Hij is nog maar net de hoek om als ik wordt bestormt door drie meiden die ik van vanochtend herken. Ik schrik me kapot. Dit had ik niet verwacht. 'Heey Jess.' ik kijk hun strak aan. 'Hoe weten jullie mijn naam?' vraag ik hen. Ze beginnen te lachen. 'Ooh, we weten nog veel meer over jou. Dingen die je altijd al gezocht hebt en waar we je nu lastig meegaan vallen.'

Nu kijk ik hun verbaast aan. 'Hoezo? Wat bedoelen jullie?' een angstig gevoel bekruipt me van binnenuit. 'Je wilt het niet weten. We geven je één kans. Of je maakt het nu uit met Shawn of je zult er spijt van krijgen.'

Nu moet ik lachen. 'Tuurlijk meiden. Pure jaloezie. Ik denk er niet over! Fijne avond nog.' Na die woorden loop ik resoluut weg en blijven de meisjes in de gang achter.