You and I Forever

Chapter 20

-MAE's POV-

"I think we already need to do the operation, but that will be too risky for her. Her condition is getting worst each day. If we do the operation, she might not do it. 10 out of thousands of persons only made the operation. You need to decide as soon as possible. For now, we're only maintaining her condition by the medicines she's taking."

Nagising ako sa pagkakatulog ko dahil sa paguusap ng doctor at nina mommy. Naiyak si mommy ngayon at mukhang hirap na hirap na. I don't know what to do.

Lumabas ang doctor pagkasabi niya nun.

"Mom, gusto ko pong magpahangin sa labas."

Spring kasi ngayon dito. Gusto kong makita yung mga nagsisibulang bulaklak.

Sinamahan lang ako ni mommy hanggang sa may garden at nagpaiwan din ako. Gusto kong mapag-isa muna.

Nakakatawang isipin na hindi din pala nasayang yung buhay ko. Gusto ko pa din i-enjoy ang mga natitira ko pang buhay. Ayoko kasing umasa na maililigtas ako ng heart transplant.

Napatingin ako sa langit. Ano na kayang ginagawa nila dun?

It has been almost 3 years since umalis ako at iniwan sila dun. And I miss them so much.

"Ms. Kim, someone's looking for you." sabi ng nurse sa'kin.

"Ha? Who?"

"Hindi ba dapat nagpapahinga ka lang sa loob?"

Yung boses na yun. Yun yung isa sa mga boses na nagpabilis ng tibok ng puso ko noon.

Iniikot ko ang wheel chair ko. Nagtapat ang mga mata namin. Walang nagbago sa kanya. He's always him.

"H-Hi! Why are you here?"

"Can't I go here at least for a vacation? It seems that you don't wanna see me. I'm sorry. Maybe I shoul leave?"

Tatalikod na sana siya pero pinigilan ko. Pilit kong inabot ang kamay niya.