My Bestfriend/Sister becomes My Future Girlfriend?

Chapter 30-"moving on"

IRISH POV

It's been a long day without you my Rupert. LOL! Haay.. i miss him so much! PEro masaya na ko kasi uuwi na daw siya sa saturday! OMG. Dito na daw siya titira at mag school. I'm so excited! And i just can't hide it! Lol. Tama po ba yung lyrics?XD

"Honey tulala ikaw dyan?". Nakita ko naman yung sad face niya. Ay! Kausap ko pala tong gwapong alien na ito!

"Ay, sorry hon. Sobrang naexcite lang sa pag uwi mo.". Bigla naman mapalitan ng smile yung sad face niya kanina.

"Baka naman sa sobrang excited mo, hindi ka na makatulog ah? Lalaki eyebags mo sige ikaw.". Inirapan ko siya, natawa naman siya. Nga pala, ka skype ko pala tong alien na to. :')

"Yabang mo ah! Baka nga ikaw dyan e. Sa sobrang excites mo, bigla ka nalang lumabas dito sa screen ng laptop ko." Nagbelat ako sakanya, natawa ulit siya.

"Wae? Hindi ko naman dinedeny. Kung kaya ko lang lumabas dyan sa screen ng laptop mo, matagal ko ng ginawa para mahug and kiss ko yung baby princess ko.". Napangiti naman ako sa sinabi niya.

"Oy! Nakita ko yon. You're smiling, don't deny it!". Natawa naman ako. Ankulit talaga ni Matt.

"Nyenye! Dinedeny ko ba? Hindi naman bleh! Anyways, end ko na to ah? May gagawin pa kasi ako. I'll call you later. Bye! I love you..". Nagflying kiss ako sakanya.

"Opo baby princess. I love you too Queenie. Take care uh? Mwuah!". Kiniss niya yung screen ng laptop niya. Pagtapos nag wave na kami sa isa't isa, then i off my laptop.

RANZ POV

Moving on is a simple thing,
What it leaves behind is hard..

Ang hirap..
Hindi ko alam kung anong nagawa ko para iwan niya ko.

Nagbago naman ako para sakanya ah? Hindi pa ba sapat yon? Ano na naman bang nagawa ko..

Halo halong emosyon..

Galit..oo una ang galit kasi, iniwan niya ko ng ganun ganon lang.

Nasasaktan..ang sakit pa din kasi, hindi rin naman ganon kadali mawala yon. Lalaki ako pero nagkakagamto ko sa isang babae na iniwan lang naman ako.

Nahihirapan..kasi hindi ko alam kung paano ulit ako magsisimula ng wala siya. Sanay na kasi akong lagi siyang kasama..

Naiinis..inis ako sa sarili ko kasi hindi ko alam kung ano nagawa ko, at iniwan ako ng babaeng mahal ko..

Tuwing naaalala ko yung araw na yon. Nasasaktan pa din ako.

*FLASHBACK*

Pagkayari ko mag shower, lumabas ako ng cr. Pagkalabas ko, nagulat ako wala pa din si Jubail kanina pa yon ah? Bigla akong kinabahan sa di malamang dahilan..

Bumaba ako ng sala para tawagin sana siya, pero walang Jubail..

"Baby? Nasaan ka?"

Walang sumasagot. Pumunta kong kitchen nagbabaka sakaling nandon siya, pero wala pa din. Lalo na kong kinabahan..

"Bataa! Nasaan ka ba? Tara na sa kwarto.."

Para kong tangang sigaw lang ng sigaw doon. Pinuntahan ko na lahat ng sulok ng bahay pero wala. Wala hindi ko siya nakita..

Tatawagan ko na sana siya ng may mapansin akong nakakalat na paper sa sahig maliit lang yon. Napansin kong sulat yon ni Jubail..

Ranz,

Baby, pagnabasa mo 'tong note ko. Please? Wag mo na kong hanapin o sundan man kung saan..

Sorry ranz..

Pero, ayoko na..
Nahihirapan na ko sa relasyon natin. Hindi na katulad ng dati. Napapagod na ko, tinatabanggan na ko sayo. Ayoko na please..

Maiintindihan ko kung magagalit ka sakin. Wag ka mag alala wala naman na kong balak magpakita sayo. Makakalimutan mo din ako. You deserve someone better..

Mahal kita, pero ayoko na. Sorry.. :(

-Jubail

Bigla akong nanlambot, napaupo na ko sa sahig. Sa sobrang galit ko nalamukos ko yung papel. Fvck! Bakit? Bakit niya ginawa to?! Kaya ba siya umiiyak kanina nung hinahalikan ko siya? Kaya ba ganon siya kasweet sakin kanina?? Bakit hindi man lang niya ko ininform na iiwan na pala niya ko?! Edi sana ready ako! O baka yung pag iyak at pagiging sweet niya kanina yun na.. yun na yung sign na iiwan na niya ko..

Naramdaman kong tuloy tuloy yung pagbasak mg luha ko.
Tumayo ako at lahat ng makita kong pwedeng basagin sa bahay binasag ko.

Tumigil lang ako ng dumating si Andrea, dahil pinigilan niya ko. Nakita kong umiiyak siya, siguro natakot ko. Ngayon niya lang kasi ako nakitang ganito sa buong buhay namin.. ayoko sa lahat yung umiiyak yung kapatid ko. Hindi baleng ako nalang.. ako nalang yung umiyak at masaktan.. wag lang siya. Wag lang si Andrea..

*END OF FLASHBACK*

Naglalakad ako papuntang Clubhouse ng makita ko siya. Ano ba?! Ayoko nga siyang makita tapos makakasalubong ko naman?! Gaguhan ba to?!

Makakasalubong ko siya! Diretso ka lang ng tingin Ranz, wag mo siya titingnan.. kunwari ibang tao siya, hindi mo na siya kilala. Pero ang totoo siya yung babaeng mahal mo na iniwan ka..
Ayan na malapit na!

Nang malapit na kami sa isa't isa, diretso lang tingin ko. Pero napansin kong nakayuko lang siya. Huh! Dapat lang na yumuko siya sakin! Mahiya naman siya!

Pero oo aaminin ko, nag expect ako na babatiin niya ko na titingnan niya ko at hihinto siya sa harap ko. Na haharangin niya ko at mag so sorry at babawiin niya yung mga sinabi niya sa sulat.. pero wala, umasa na naman ako. Ang tanga ko talaga!

Pagdating ko sa clubhouse walang masyadong tao. Kumuha agad ako ng wine yung malakas tama. Yung madali ako malalasing! Wala pa naman masyadong tao dito, kaya wala pa ko kasama.

Gagawin ko lahat, makalimutan ka lang.. kung nakaya mo, mas kakayanin ko! Ako pa ba? Si Ranz Kyle? Lahat nakakaya! Lahat kinakaya! At lahat kakayanin! Walang inuurungan! Konting panahon pa Jubail.. hindi na kita kilala!

Sa dami ko agad nainom nalasing agad ako. Buti pa tong wune, hindi ako iniiwan kapag problemado ako. Buti pa tong wine, lang andyan para damayan ako. Kaso nga lang hindi naman ako pwedeng mahalin ng wine e.. at hindi ko siya pwedwng mahalin. Dahil hindi naman siya tao,. At si Jubail lang, siya lang ang mamahalin ko..

-

Vote and comment! :)
@SuperJubsBell❤