Dondurmam - 2 - Meraklı

14. Bölüm

2 gün sonra

Criosadan

İki gündür dünyadan kopmuş bir şekilde yaşıyordum . Bu iki gün içinde anneme destek olsam da aklımda cevabını bulamadığım sorular vardı . Cevabını en çok merak ettiğim soruysa annemin neden bana her şey yolundaymış gibi göstermeye çalıştığıydı . İki gündür bu soruyu anneme sormak istiyordum ama babam daha yeni öldüğü için annemle konuşmamıştım . Annem üzgünken onunla konuşmak istememiştim . Ama dünkü cenaze töreninden sonra her şey biraz daha düzelmeye başlamıştı . Annem daha iyiydi . Artık onunla konuşabilirdim . Odamdan çıktım ve annemin yanına gittim. Annem tek başına oturmuş hiçbir şey yapmadan duruyordu . Yanına gidip oturdum . Bir süre sessizce oturduk . Sonra '' Neden bana daha önce söylemedin ? '' diye sordum .

'' Üzülmeni istemedim . ''

'' Siz benim ailemsiniz . Sizden uzakta yaşıyor olsam da sizin yaşadıklarınızı bilmeye hakkım vardı . ''

'' Sana söylemememin bir nedeni de bu . Bizden uzakta olman . Bizden uzaktaydın . Bizim sorunlarımızdan uzaktaydın ve mutluydun . Bunu bozmak istemedim . Bizim yüzümüzden düzeninin bozulmasını istemedim . Çünkü biz olmadan da yaşayabilirsin . Ama başarılı olduğun bir işin olmadan yaşayamazsın . ''

'' Hayır yaşayabilirim anne . Ama her zaman bana destek olan bir ailem olmadan yaşamam çok zor . Ben düzenimi sizin için bozabilirim . Çünkü siz beni büyüttünüz ve yetiştirdiniz . Benim başarılı olmamı siz sağladığınız . Bu yüzden siz benim için başarıdan daha önemlisiniz . Benim üzülmemi istiyordun değil mi ? O zaman üzülmedim belki ama şimdi üzülüyorum . Bir şey değişmedi işte yine de üzüldüm . '' derken sesim fazlasıyla yüksek çıkmış olmalı ki Luis odasından çıkıp yanımıza gelmişti . Annem benim sözlerimden sonra '' Ben sadece senin iyiliğini istemiştim kızım . '' dedi . Bunun üzerine sinirle oturduğum yerden kalktım ve '' Benim iyiliği isteme anne . Bunu yapınca her şey daha kötü oldu . '' dedim . Sonra da arkamı döndüm ve Luisin yanından geçerek hızla evden çıktım .

Nereye gittiğimi bilmeden hızlıca koşuyordum . Koşarken gözlerimden akan yaşları umursamıyordum . Bir süre sonra koşarak yanından geçtiğim dükkan tabelalarından dondurmacının olduğu sokakta olduğumu anlamıştım . Artık yorulduğumu ve durmam gerektiğini düşünmeye başlamıştım ki bir şeye çarptım ve durmak zorunda kaldım . Önce etrafa bakındım ve dondurmacının önünde olduğumuzu gördüm . Sonra da başımı kaldırdım ve beni durduran şeyin ne olduğuna baktım . Beni durduran Liamdı . '' Neden buradasın ? '' diye sorduğumda sorumu önemsemedi ve '' Neden ağlıyorsun ? '' diye sordu .

'' Hala çocuk gibiyim değil mi ? Yirmi sekiz yaşımda olmama rağmen en küçük şeyde bebek gibi ağlıyorum . ''

'' Hayır . Bir şey olmamış olsa ağlamazsın . Ne oldu ? ''

'' Annemle kavga ettik . Benden bir şeyler saklamasından . Beni başarılı olmam için ailemden uzaklaştırmış olmasını anlamıyorum . Benden sakladığı başka şeyler de var değil mi ? ''

'' Bunu neden bana soruyorsun ki ? ''

'' Çünkü senin benden bir şey saklamayacağını biliyorum . Eğer biliyorsan annemin benden ne sakladığını söyler misin ? ''

'' Evet . Annenin senden sakladığı bir şey daha var ama bunu duyduğunda üzülmeni istemiyorum . ''

'' Söyle . Üzülmem merak etme . ''

'' Annen dondurmacıyı işletmeye devam edemedi ve yakın zamanda dondurmacıya banka tarafından el konulup satışa çıkarılacak . Buraya da bu yüzden geldim . Belki bir şey yapabilirim diye . Burasının senin için ne kadar önemli olduğunu biliyorum . '' dediğinde hiçbir tepki vermedim . Zaten böyle bir şey olmuş olabileceğini tahmin ediyordum . Liam benim tepki vermediğimi görünce '' Criosa iyi misin ? '' diye sordu . Ona bir şeyler söyleyecektim ama ellerinde bir sürü belge olan iki adamın buraya doğru geldiğini gördüm . Bankanın adamlarıydılar büyük ihtimalle . Bu yüzden gözlerimi onlardan ayırmadan Liama '' İyiyim . '' dedim . Liam benim baktığım yere bakınca o da adamları gördü . Bu sırada adamlar yanımıza gelmişti . '' Merhaba '' dedim hiçbir şeyden haberim yokmuş gibi . '' Neden buraya geldiğinizi öğrenebilir miyim ? ''

'' Bu dükkanın sahibinin fazlasıyla borcu var . Bu yüzden dükkana el koyuyoruz . ''

'' Ben buranın sahibinin kızıyım . Borç miktarını öğrenebilir miyim ? '' dediğimde adam kağıtta yazılı olan miktarı gösterdi . Gerçekten de çok fazla borcumuz vardı . Buranın satışından bile o kadar çok para elde edilemeye bilirdi . Ama bir planım vardı . Gereken parayı bulacak ve dondurmacıyı kurtaracaktım .

'' Eğer bize üç ay gibi bir süre verirseniz size olan borcumuzu ödeyebiliriz . ''

'' Üzgünüm hanım efendi ama biz zaten gereğinden fazla bir süre verdik . Ama belki üç gün içinde borcunuzun dörtte birine yakın bir kısmını öderseniz bir şeyler düşünebiliriz . ''

'' Tamam . Teşekkürler . '' dedim ve adamlar yanımızdan ayrıldılar . Adamlar uzaklaşınca Liam bana döndü ve '' Ne yapmayı planlıyorsun , Criosa . Senin geri dönmen gerekmiyor mu ? ''

'' Hayır . Geri dönmeyeceğim . ''

'' Ama orada bir işin var . '' derken telefonum çaldı . Arayan patronumdu . Bir mazaret belirtmeden dört gündür işe gelmediğim için kovulduğumu söyledi ve telefonu kapattı . Bunun üzerine Liama döndüm ve '' Artık bir işim yok . '' dedim . '' Yani oraya dönmeme de gerek yok . ''

'' Peki o kadar parayı nereden bulmayı düşünüyorsun ? ''

'' Evimi satacağım . ''

'' Ama üç gün içinde bir alıcı bulamazsın . İstersen amcamın bana verdiği ama kullanmadığım paraları kullanabilirsin . Sana yardım etmek için elimden ne gelirse yapacağım . ''

'' Hayır . Senin paranı alamam . ''

'' Ama üç gün içinde evini satman imkansız . Parayı benden borç olarak alabilirsin . Şimdi benim paramla borcun bir kısmını öderiz . Sonra sen bana evin satılınca geri verirsin parayı . '' dediğinde düşündüm . Haklıydı . Üç gün içinde evimi satmam imkansızdı ve ben dondurmacıda çalışarak borcun geri kalanından kurtulmak istiyordum . Bu yüzden en mantıklısı Liamın söylediği gibi yapmaktı .

'' Tamam . '' dedim . Sonra da Liamın günlerdir benim için yaptıklarını düşünerek ona sarıldım ve '' Teşekkür ederim . Sen çok iyi bir arkadaşsın . '' dedim .