De Buurtpolitie ~ een nieuw gezin

~Kamer~

Pov Elise
Door de lichte zonnestralen op mijn gezicht word ik langzaam wakker.

Nee, dat kan niet! Ik heb gordijnen voor mijn raam hangen! Waar ben ik dan?? De deur gaat open en ik kruip -stijf van angst- zo ver mogelijk naar achter.

"Hee, rustig, ik ben het maar", hoor ik een zachte stem zeggen. Ik zie een hand, aan dat hand hangt een arm en daaraan een schouder met een hoofd. Het hoofd van Tineke.

Owja, gisteren ben ik gered van mijn ma en pa, en nieuwe ouders gekregen. Tineke en Koen. Ik ontspan dan maar, aangezien hier niemand me pijn gaat doen. "Sorry, i-ik dacht... Ik wist niet..." "Elise, het is al goed. Heb je goed geslapen?", vraagt ze. Ik knik. Ik sta op en loop mee naar beneden. Koen is bezig met het ontbijt. "Ik zal de tafel helpen zetten, waar staan de bordjes?", vraag ik hem. Hij wijst naar een kastje, waar blijkbaar alles voor het ontbijt ligt. Er liggen ook messen, glazen, brood, beleg enzovoort. Ik zet alles zorgvuldig op tafel. Ondertussen is Tineke de krant gaan halen. "Wie heeft de tafel al gedekt?", vraagt ze verwondert. "De jongedame in de zetel", antwoordt Koen. Tineke kijkt mijn kant op en glimlacht. "Dankjewel!" Nu lach ik. We gaan aan tafel en eten ons ontbijtje op. "Wat wil je vandaag gaan doen?", vraagt Tineke. "Euhm, ik weet niet, mijn kamer wat inrichten?", vraag ik onzeker. "Is goed", antwoordt ze. Na het eten ruimen we de tafel af en vertrekken we naar de winkel om verf, meubelen enzovoort.

2 uur later komen we de winkels buiten met:
- Een bed met matras
- Een dons-overtrek (voor over dat donzig ding te doen)
- Een nachtkastje
- Een bureaulamp
- Een bureau
- Een groooote kleerkast
- Een rollende bureaustoel
- een zetel ;)
- een kast voor schoolgerief
- verf voor de muren
- gordijntjes
- een lamp voor aan het plafond
- wat kleren
- en dan nog wat spulletjes.

We nemen alles mee naar boven en beginnen met inrichten. In een hoek komt mijn bed, daarnaast het nachtkastje. Dan aan het raam mijn bureau, met de bijhorende spullen, de kast met kleren aan de overkant en zo krijgt alles een plaatsje in mijn hoofd. Nu verven. "Wat wil je dat ik schilder?" Ik schrik op uit mijn gedachten. "Huh?", vraag ik. "Wat moet ik op de muur schilderen?", vraagt Koen opnieuw. Ik kijk hem raar aan. "Hij kan suuupermooi schilderen", zegt Tineke. Ik knik. Eens even denken.

Na een hele dag werken, is mijn kamer helemaal ingericht, en heb ik ook beslist wat er geschilderd werd. "I am on my way, I can go the distance, I don't care how far, somehow I'll be strong." en "She's the type of girl who can be so hurt, but still smile at you." staan er nu, samen met een boom die Koen geschilderd heeft.
Ik kruip vroeg in mijn bed. Slapen gaat nog niet. Ik denk na, over Louise en Rens, mijn beste vriend, die ik een hele maand niet 'kan' spreken omdat mijn gsm afstaat. Zelf gedaan hoor, zodat niet iedereen mij lastigvalt. Ik lig nog tot half 1 wakker en val dan in slaap.

Pov Koen
"Gaan we slapen?", hoor ik Tineke vragen. Ik kijk op de klok. 23u. Ik kijk terug naar haar en ze kijkt me ondeugend aan. "Wil mevrouw Tineke gaan slapen slapen of slapen?", vraag ik. Ze lacht. "Dat weet je wel", antwoordt ze met een zwoele stem. Ik trek haar dichter en geef haar een lange kus, en daarna gaan we naar boven. Na 5 minuten liggen onze kleren verspreidt over de kamer, en de rest kan je wel bedenken... Na dat valt Tineke in mijn armen in slaap.

Pov Tineke
Ik word wakker als Koen mij optilt en terug legt en zelf opstaat. "Goeiemorgen prinses", zegt hij als hij doorheeft dat ik wakker ben. Ik brabbel iets dat op 'goeiemorgen' moet lijken. Ik geef hem een kus en ga daarna het ontbijt klaarmaken. 10 minuutjes later komt Koen naar beneden en we wachten op Elise om te beginnen eten. Na 5 minuten is ook zij beneden.
We zijn klaar met eten, en als Koen naar de wc gaat, komt Elise naar me toe, en fluistert in mijn oor: "Ik zou volgende keer wachten totdat jullie zeker zijn dat ik slaap." Ik voel dat ik rood word en Elise lacht. Daarna is ze weg, haar kleren gaan aandoen. Als Elise terugkomt, is Koen ook al van de wc. Logisch. Elise lacht nog eens en gaat terug zitten. "Waarom is zij aan het lachen en zie jij half rood?", vraagt Koen verbaasd. "Ja Tineke?", vraagt Elise terwijl ze haar best moet doen om niet in lachen uit te barsten. "Ik denk dat Elise dat wel wilt zeggen, ze heeft het tegen mij ook gezegd, dus..." antwoord ik. "Oke. Ik zei dus daarnet dat jullie volgende keer beter wachten tot ik slaap...", zegt ze. Koens ogen worden groot, en hij hoest even. Valt niet op hoor...

De rest van de dag doen we niet veel, alleen even wandelen in het bos. 's Avonds zie ik dat mijn zus morgen met haar man en 2 kinderen komt eten. Oepss. "Koe-oen? Morgen komen Anna en co eten.", roep ik door de keuken naar de living. "Oei. Tegen wanneer?", vraagt hij. "Half één. Wat gaan we eten?", antwoord ik. "Fondue?", vraagt Koen weer. "Als Elise dat goed vind..." "Ja, dat eet ik wel graag, is goed!", hoor ik. Fondue dus. "En als je wil maak ik morgen voormiddag cupcakes?", vraagt ze. "Oh ja, als je dat ziet zitten", antwoord ik. Fondue en cupcakes. Meer moet dat niet zijn. We gaan alledrie vroeg slapen, morgen moeten we nog veel doen.

Sorry sorry, 10 dagen is niet echt 'snel', maar ik had niet veel inspiratie, en dan wou ik niet een belachelijk klein stukje erop zetten... Maarjaaa, misschien morgen nof een stukje, en nders zeker donderdag.
Doei doei x