ında bulunduğum aydınlıktan yabancısı olmadığım bir karanlığa kayıvermiştim. Üç aylık sevgim, yangınım ve herşeyim bir anda uçsuz bucaksız bir boşlukta yok olmuştu. Işıldayan bir yıldızken, kayıp yok olan bir yıldız oluvermiştim. Her gece gözyaşlarım, içimdeki yalnızlık tohumlarını suluyor ve yeşermesine yardımcı oluyordu. Günahım neydi ? Neden sürekli yalnızlık rüzgarında savrulan yaprak ben oluyordum. O kadar fedakarlıktan, töleranstan sonra neden tanrım neden. Tanrıma bir nebze sevgi ve sıcaklık için yakarırken, ben hep soğuk duvarların arasında kalıyorum.
Her ayın dönümünde şarkılarımızla şarap kadehlerimiz dost oluyor. İçimdeki kıvılcım önüne geçilemez bir yangına dönüşüyor. Ne kadar da bana olan uyuşmazlığın var olsa da sevmişti bu gönül, inceden ve derinden.
Eksiklerine, kabalıklarına ve sorumsuzluğuna rağmen sevmiştim. Neden...?
Ama şimdi yine güneşim doğdu. Birbuçuk yıllık karanlığım bitti. Güneşim doğdu. Bedenimin herbir hücresini ısıttı. Hayattan kesmiş olduğum ümitlerim oldu. Tekrar aynı acıları yaşamak istemiyordum. Kalbim bir yara daha alamazdı. Ama beni ona çeken bir elektriklenme oldu. Önüne geçemediğim engel koyamadığım bir elektrikti bu. Tanrımdan şimdi bu sevgiyi, sıcaklığı kaybetmemem için güç kuvvet ve yardım diliyorum.
Tanrım bana savaşma direnci ver. Bu kulunun yüzü de artık sevgi tohumuyla yeşersin. İçinde sevgi ağaçları filizlensin. Hiç bir zaman solmamak üzere yaşama kaynağım olsun.
Öpüşleri bana kuvvet, tatlı sözleri ise sevgisini yansıtsın bana.
Hayatıma bana sormadan giren gözyaşlarımın yerini gülücükler alsın istiyorum. Artık ağlamak yerine kahkaha atmak istiyorum. Bu isteğim umman misali dünyada çok mu bana ?
Sevmek güzel, sevilmek daha da güzel, hem sevmek aynı anda da sevilmek bu herşeye bedeldir. Bu bedelin karşılığını ödeme her zaman hazır olacağım. Bu mutluluğun hayatımdan çıkmaması için elimden ne geliyorsa hepsini yapacağım.
Artık hayatın kölesi olmayacağım. Ben hayata değil, hayat bana ayak uyduracak. Artık ben hayatla dalga geçeceğim. Bundan sonra oyun benim kartlarıma göre oynayacak rulaet benim için dönecek. Bu oyundan da ben galip çıkacağım.
Artık üzüntülerimi, gözyaşlarımı ve matemi kara topraklara gömüp, bugüne kadar yalnızca tozu ile uğraştığım hayatın pembesini bulacağım. Yaşayacağım ve yaşatacağım. Buna hakkım yok mu sizce...?
Bu yolda susmanın, fedakarlığın boş olduğunu konuştuğun müddetçe var olduğunu ve sesini çıktığı müddetçe kabul edildiğini anladım.
Mutluluk verdiğim müddetçe karşılığında da mutluluk isteyeceğim..........
