Schaduw Kind

Schaduw Kind #5

Schichtig keek Thorvald naar Eirik en knipperde verdwaasd met zijn ogen. " Ah, Wolvenvacht. Precies op tijd. Stop Somerled in het ruim en bindt hem vast. Nu. " gebood hij fel terwijl hij Somerled een elleboog stoot in z'n zij gaf. Piepend naar lucht klapte het kind dubbel. Eirik gromde. " Nee. " was het simpele antwoord dat hij gaf voordat hij naar voren stormde en met de houten steel van zijn bijl Thorvald bewusteloos sloeg. Somerled duwde het slappe lichaam van de Heerser van zich af en leunde tegen Eirik. " Bedankt, Eirik. Sorry, maar hij mocht het niet weten.. " mompelde hij versuft. Hij had al zijn geestelijke kracht nodig gehad om mens te blijven. De Wolvenvachtdrager knikte zwijgend. Deze jongen had, leek het, de gave te weten wat Eirik wilde vragen. Waarom werd je geen wolf? Maar nu pas begreep hij dat Somerled opgejaagd zou worden als Thorvald het wist. Dat kind was verdomde slim! " Wat doen we nu, jonge meester? " bromde hij zacht, zijn ogen op Somerled's gezicht gericht. Loom keek de jongen op en glimlachte lichtjes. " Dadelijk breng je Heer Thorvald naar zijn bed. Hij heeft echt te veel gedronken. Maar eerst- " Somerled ging recht staan en boog lichtjes zijn hoofd. " Welnu. Creidhe, was het niet? Kom maar gerust hier staan, hoor. Mijn Wolvenvachtdrager bijt niet. " Hij glimlachte naar de deur en klopte Eirik zachtjes op de arm. Eirik keek hem bevreemd aan. Was zijn meester z'n verstand verloren? Praten tegen een deur? En toen ging die, heel voorzichtig, open en toonde een klein, trillend meisje met een schoonmaak lap in de hand. Eirik knipperde en staarde naar haar. Hoe, bij de botten van Odin, had Somerled haar gehoord of gezien? Uitnodigend trok Somerled een stoel naar achter en vulde een karaaf met water. " Creidhe, toch? " hij keek het meisje vriendelijk aan, waarna ze stom liep te knikken. " Welnu. Ik ben Somerled Niemandszoon en mijn Wolvenvachtdrager heet Eirik. Sorry voor eh- " hij maakte een hand gebaar naar Thorvald's bewusteloze lichaam en bloosde lichtjes. " Voor het incident met je meester. Het kon even niet anders. Ik hoop dat ik je niet bang heb gemaakt? " hij was inmiddels op de stoel naast die voor Creidhe gaan zitten en dronk van zijn eigen water. Zwijgend en een beetje van zijn stuk gebracht, hing Eirik zijn bijl weer op zijn rug en leunde met zijn armen over elkaar nonchalant tegen de muur. Wat hij van de hele situatie vond, was simpel. Een Wolvenvachtdrager had geen andere mening dan de mening die zijn meester of Thor had, dus hij was het simpelweg met Somerled eens. Maar een licht, klein vonkje van schuldgevoel knaagde aan hem. Zijn vroegere meester was Heer Thorvald en van het ene moment op de andere, sloeg hij hem bewusteloos. Heer Thorvald had toch zeker vier zomers voor Eirik gezorgd en op zijn beurt vocht Eirik voor de Heerser. Hij kreeg altijd goed te eten en betaald, mooie munten voor de kroeg en de hoeren en nu was het zomaar anders. Maar het voelde alsof hij eindelijk compleet was, zij aan zij met Somerled Niemandszoon. Nee... Het was Somerled Wolfsoog.

________°⊙⊙°⊙⊙°⊙⊙°________