Mavi öğretti bana hayal kurmayı, mor ise renkli olmayı öğretti. Sarı heyecan verdi, kırmızı cesaret. Gri umutsuzluktu, beyaz ise yeni bir umut. Yeşil huzur verdi, turuncu içimi sıcacık yaptı. Bordo ciddileştirdi beni, pembe ise yumuşattı.
Siyah acıyı öğretti bana, karanlığı... Benim hayatım siyah, gri, mavi ve kırmızıdan ibaretti. Siyah olup acılara büründüğüm anda kırmızıya dönüşüp cesaret topladım. Mavi oldum birden hayal kurmaya devam ettim. Sonra sonuç olarak tekrardan griye döndüm ve umutsuzluklar içinde boğuldum.
Beyaz ve yeşil yakışmadı bana. Yeni bir umutlarla dolu huzurlu bir hayatım olmadı hiç. Bende turuncuyla, içimi yakan turuncuyla sigaramı yaktım bu sefer. Gri dumanlarda, siyah acılarım, mavi hayallerim, beyaz umutlarım, bordo kararlarım, huzur dolu yeşillerimi aradım.
Sonra gri benim hayatım oldu. Hiç tutmayan duam, hiç gerçekleşmeyen hayalim oldu. Zaman zaman bende beyazdan griye, griden siyaha dönüştüm. Ama sonuç aynıydı.
Umutlandım, umutsuzluğa düştüm ve acılarım yeniden dirildi..
