Hayat elimden çok şeyimi aldı. Annemi, babamı, aşık olduğum adamı. Hepsini elimden aldı. Kaybetmekle beraber kaybolmaya başladım. Doğrularımdan sıyrılıp yanlışlarım arasında kaybolmaya. Yaptıklarım doğru gelsede adım gibi biliyordum ki hepsi yanlıştı.
Yazma yeteneğimi daha doğrusu hevesimi kaybettim. İnanabiliyor musunuz gözyaşlarımı bile.. Belki de göz çukurlarıma oturmayı âdet edinmiş o gözyaşlarımı gözbebeklerimin en dibine hapsettim. Farkında olmadan öyle ya da böyle herşeyimi kaybettim. Artık kazanmak istiyorum. Elde ettiğim şeyleri geri vermemek, onlara sımsıkı sarılmak. Ama elimde avucumda sarılabileceğim hiçbir şey yok. Parmak aralarımdan kayıp giden adamla beraber.. Onun ellerinin yerini doldurabilen tek şey sigaram oldu. Nefesini hissetmek istediğim adam yerine sigaramın dumanını hissettim ciğerlerimde, dumanlara sarıldım. Artık kazanmak istiyorum. Hiçbir şeyi geri vermemek...
Aldığım nefeste dahil olmak üzere hiçbir şeyi geri vermemek istiyorum. İçimde tuttuğum duygular beni öldürmedi ama içimde tuttuğum, bir daha geri vermemek üzere aldığım nefes beni öldürebilir. Düşünebiliyor musunuz.. Kimsesizlikten, sahip olduğum tek şeyi, nefesimi içimde tutup bir daha bırakmamak istiyorum ve o bile beni öldürebiliyor.
Kaybediyorum azizim her türlü herşeyi kaybediyorum...
