Orgid, ik vergeet je niet

Orgid

Ik ga alles gewoon in een keer vertellen, omdat het me zo'n verdriet doet dit hier neer te schrijven.
-----------------
Het begon allemaal op paardenweekend, zomaar door het schooljaar heen. Dat doe ik wel vaker.
We hadden de pony's na de les laten uitstappen, in de box gezet, en trakteerden ze op wortels. We stonden alle ier bij een pony . Iedereen genoot van dit moment van verbondenheid tussen mes en dier, luisterden naar het gelraak van wortels tussen de sterke paardengebitten. Toen hoorde ik een onverwacht luide 'KRAK' in de box naast me. Ik schrok me een ongeluk. Dit kon onmogenlijk van een wortel afkomstig zijn. Orgid hinnikte luid. In een mum van tijd stond iedereen om de box heen, ik erin. Orgid, de oudste pony van de manege, liet me vrijwillig haar gebid zien dat helemaal onder het bloed zat.

Ik vond de oorzaak vrij snel: Orgid had haar mond in de oude grendel van de box gewurmd om die open te trekken, maar haar mond zat vast. Dus trok ze haar hoofd maar in één keer achterover, waardoor een aantal tanden uitvielen en een stuk gehemelte eraan moesten geloven. We belden meteen de dierenarts en vertrokken naar het basiskamp, omdat er een aantal kleineren bij de groep waren. Onderweg naar het kamp bedachten we dat we de wortels voor de soep van vanavond op de manege waren vergeten. Dus draaiden we hondedtachtig graden en liep bergopwaarts weer terug. Na een kwartier lopen hoorden we daar dat Orgid met de spuit om het leven gekomen was. Ze zou niet kunnen eten, en opa - zo noemen we de manegebaas - wilde haar zo weinig mogenlijk pijn aandoen.

De volgende morgen lag onze heldin dood in haar box. Alle pony's leken die dag, net als ons, te huilen.
--------------
Dit is het verhaal van de pony waar ik het meest van hield en nog steeds met heel mijn hart aan gehecht ben.
Bedankt dat je naar me wilde luisteren als ik dat zo noemen mag.