Hayat ne kadar çok tuhaf diymi. Birisi yaşarken birisi ölüyor,birisi acı çekerken birisi gülüyor. Hep insanlar baska bir insanin hayatini kıskanmışlardır. Ancak kıskanicak bir sey yoktur ortada çünkü kıskandıkları hayatta ya çok fazla acı ya da çok fazla hüzün vardır.Bende acı çektim ve bende yaşamıma son vermek istedim. Ama sonra bir düşündüm ki benimde bir sevenim varmıs. Siz de öyle bir yol ayrimina gelirseniz bir dusunun sizinde vardir bir seveniniz. Merak etmeyin hayatiniz boyunca acılar çekiceğinizi sanmayın. Bir gün gelir ağlarsınız,üzülürsünüz,hatta kendinizi bile intihar etmek istersiniz. Sakın yapmayın çünkü bir başka gün geldiğinde çok mutlu olucaksınız. Ve diyceksiniz ki "hayat bu". Eğer acı çekicekseniz evet acınizi doya doya çekin. Sonra ki gün geldiğinde"sahi ben ne yasamisim böyle. Ben aptalmiyim"diyceksiniz. Deyin. Ama sakın yaptıklarıniz için pismanlık duymayin. Çünkü bu çok mantıksızdır. Yaşanacaksa yasanir, bitecekse biter, gidilecekse gidilir. Sonuçta tek ortak noktamiz hepimizinde ölücek olmasi değilmidir. Ve sakın kimseyi üzmeyin. Cunku siz ne yaparsaniz sizde onu yasarsiniz...Kalp ağrısı çekenleri anlayabiliyorum bende kalp ağrısı çekiyorum. Yaşamamiz gerekenler varmis ve yasadik. Yasiycağimiz çok şeyde var. Sizi kendine aşık edip giden her kimse onun size yasattiklari yaptiklari yasadiginiz her andan kurtulamazsiniz cekip gidemezsiniz öylece. Deneseniz bile yapamazsiniz olmaz. Gecmis hayatinizdan kurtulamazsiniz. Ancak yeni bir sayfa acip önceden yaptiginiz hatalari yapmamaya calisin eğer yapiyorsaniz korkmayin size bunu yapanlar korksunlar. Aşk acisindan en kötüsüde ney biliyormusunuz. Gözünüzün önünde ölüp giden ailenizden birisi olmasi. Onun icin her seyi yapiyorsunuz ama yinede tedaviler ise yaramiyor. Gözünüzün önünde her kim ölüyorsa bırakın üzülmeyin cünkü üzülürseniz karsinizdaki kiside üzülür ve daha çabuk gider. O kisiyi bırakmayin ama mutlu bir hayat yasadigindan emin olun. Size en güzel örneği kendimden vereyim.Ben kendi dedemin ölümünü seyrettim. Çok çaresizdi benim dedem ve ölücekti biliyordum. Hayati bitiyordu. En son gitmeden önce hepimizle vedalaştı. Ve ben ona bir hoşçakal bile diyememiştim istemiştim ama diyememiştim. İşte o zamanlarda anliyorsun gerçek dostunun kim olduğunu....
Hayat ne karmaşık diymi. Her gün birinin yaşadiğini bir diğeri yaşıyor. Hayat bu acımasız... sakın üzülme bir gün herkezin sonu aynı olacak o zaman hesabini verirsin her yaptığın şeylerin.
