Hafif bir rüzgar okşuyor varlığımı sence o gemi bu limanda yatmak istiyor mudur? Denizin şeffaflığı sanki birşeyler anlatmanın derdinde o kadar hüzün saçıyor ki etrafa tek bir dalga bile yok ışıklar süzülüyor her dört bir yandan kelimeler her defasında anlamsız çıkıyor ve adam rap müzik sanatçısı olan ilk bey amca adlı parçasını yazar ve şöyle der yaramı sardım bak bey amca oldukça büyüdüm 3 ay sonrası oldukça düşündüm üzülmeme bile deymemiş gözümde küçüktüm doğruları gördüğümde zamana üzüldüm yanlış insanlar artık yok oldular boş kutunun içinde duygularımı bogdular zaten hayattan beklediğim mucizem'de gelmedi o yüzden sabrım fazlasıyla tükendi yaşları büyüdü fakat kalbi hızla küçüldü ben giderim bak bey amca sandalım da bekliyor o sandal bir gün mutlaka geri gelicek tebessüm ederek yoluna devam eder fakat olacaklardan habersiz o sessiz liman sanki onu büyülemisti içinde hep bir yara olan bu adamın artık ne yaşama sevinci nede gelecekten Bir umut ışığı vardı lakin hiç pes etmedi sürekli yazdı insanlar bu adamı hep kullandılar çünkü arkadaşları ve çevresi hep çıkarci insanlardı ama şimdi zaman değişti adamın askerliğine 4 ay kalmış artık günler çabuk geçer Olmuş Niçin beyazlar içerisinde teskeresini alıp gelmesin bunları düşünmeye başlamış lakin bir sonuca varamamis hep o içindeki yara kanayıp durmuş dedim ya dostum acımasız olan insandır masum dur hayat..
