Το κεφάλι μου ακουμπούσε το παράθυρο και τα μάτια μου ήταν ερμητικά κλειστά. Όλα τελείωσαν και εγώ νιώθω ένα τεράστιο κενό. Κάτι λείπει και αυτό είναι... αυτός. Αν απλά με άφηνε να του εξηγήσω όλα θα ήταν μια χαρά. Δεν μπόρεσα να του το πω σήμερα. Έτσι όπως έφυγε σαν κυνηγημένος όταν με είδε και δεν εμφανίστηκε όσο ήμουν εκεί, με μπλόκαρε και με αποδυνάμωσε.
Μακάρι γαμώτο να ήξερε πως νιώθω. Όμως όχι, δεν θα μάθει γιατί δεν νιώθει τα ίδια. Θα κάνω απλά τον εαυτό μου ρεζίλι και θα του δώσω άλλον έναν λόγο να γελάει και να με κοροϊδεύει. Βασικά τι λεω; Δεν πρόκειται να τον ξανά δω στο άμεσο μέλλον, άρα δεν θα μάθει ποτέ τίποτε. Ξεφυσάω και νιώθω κάποιον απο δίπλα μου να κάθεται απότομα.
Ανοίγω τα μάτια μου με δυσκολία. Είναι κόκκινα και πρησμένα απο το πολύ κλάμα. Σηκώνω το κεφάλι μου και βλέπω μια ηλικιωμένη κυρία να με κοιτάζει συμπονετικά. Μου χαμογελάει γλυκά και προσπαθώ να κανω το ίδιο, όμως δεν βγαίνει έτσι όπως επιθυμώ. Μου πιάνει το χέρι κι με κοιτάζει στα μάτια.
«Τι σε απασχολεί γλυκιά μου;» ρωτάει με την γλυκιά της φωνή. Δεν απάντησα... «Ποιος σε έκανε έτσι;» συνεχίζει γλυκά χωρίς να χάνει το χαμόγελό της.
«Ε-ένας...» λεω κόβοντας την λέξη για να πάρω ανάσα.
«Θες να μου πεις;»
Κάτι στον τόνο και το βλέμμα της με έκανε να αρχίσω να μιλάω και να της λεω τι έγινε με τον Loui. Από την αρχή ως τώρα. Δεν ξέρω γιατί την εμπιστεύτηκα έτσι αμέσως, αλλά το έκανα. Και ένιωσα καλά που τα είπα σε κάποιον, ηρέμησα λίγο. Μόλις τελειώσω, με κοιτάζει στα μάτια μου και χαμογελάει.
«Πιστεύεις στο πεπρωμένο γλυκιά μου;» ρωτάει ξαφνικά.
«Όχι... δεν νομίζω...» λεω σιγανά.
«Κακώς! Υπάρχει κάποιος λόγος που έγιναν όλα αυτά. Ναι, πληγώθηκες, όμως σκέψου πως αν δεν γινόταν αυτό, δεν θα καταλάβαινες ή μάλλον δεν θα παραδεχόσουν ποτέ τι νιώθεις για αυτόν τον νεαρό, που δεν του περνάς και απαραίτητη.» είπε ήρεμα.
«Ναι, καλά...» είπα ειρωνικά.
«Πίστεψε ότι εσύ θες, όμως από αυτά που μου είπες άλλα συμπεράσματα έβγαλα εγώ.» έκανε μια μικρή παύση. «Κάνε υπομονή και είμαι σίγουρη πως θα τον ξανά δεις και μάλιστα... θα πας εσύ σε εκείνον.» χαμογέλασε και έφυγε.
Τι στο καλό; Είναι μέντιουμ και έτσι αυτή η κυρία...
Liam's pov
Καθόμασταν όλοι μαζί στο σαλόνι και βλέπαμε τηλεόραση. Κάναμε zapping γιατί δεν είχαμε και τίποτα φοβερό να κάνουμε σήμερα. Ξαφνικά βλέπω την φωτογραφία του Loui σε μια εκπομπή. Ωχ! Ανοίγω την φωνή και προσηλώνομαι στην τηλεόραση μαζί με τους υπόλοιπους.
«Ο πασίγνωστος τραγουδιστής Louis Tomlinson εντοπίστηκε σήμερα στο κεντρικό αεροδρόμιο του Λονδίνου. Απ' ότι πληροφορηθήκαμε η κοπέλα του έφυγε αργά το βράδυ για Ιταλία. Εδώ είναι μερικές φωτογραφίες από εκείνον στο τζάμι που φαίνεται να φεύγει το αεροπλάνο της κοπέλας του. Τι συμβαίνει; Μήπως τελικά διαλύθηκε αυτή η υπέροχη και αξιοζήλευτη σχέση; Ποιος φταίει και τι έγινε; Σύντομα κοντά σας με νέες πληροφορίες.»
Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια της παρουσιάστριας πριν αλλάξει θέμα. Αυτοί οι paparazzi στο FBI να πάνε. Μιλάμε θα μπορούσα να είναι οι καλύτεροι πράκτορες. Εκείνη την στιγμή ανοίγει η πόρτα και μπαίνει μέσα ο Louis με κάτι μούτρα μέχρι το πάτωμα. Τον κοιτάζουμε όλοι και εκείνος απλώς ανεβαίνει στο δωμάτιο του χωρίς να πει κουβέντα. Τα μάτια του είναι κόκκινα και παραπατάει λίγο. Θα έχουμε πάλι τα ίδια με την προηγούμενη φορά... υπέροχα!
ΧΕΛΛΟ ΠΑΙΔΙΆ ΜΟΥ!! ΞΎΠΝΗΣΑ ΜΕ ΟΡΕΞΟΥΛΕΣ ΣΗΜΕΡΑ!! ΟΡΊΣΤΕ ΈΝΑ ΜΙΚΡΌ ΚΕΦΆΛΑΙΟ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΕΊΝΑΙ ΕΦΤΆ ΤΟ ΠΡΩΊ;ρ. ΕΛΠΊΖΩ ΑΝ ΚΑΙ ΜΙΚΡΌ ΝΑ ΣΑΣ ΆΡΕΣΕ! ΜΗΝ ΞΕΧΝΆΤΕ ΝΑ ΠΑΤΆΤΕ VOTE ΣΤΑ ΚΕΦΆΛΑΙΑ, ΓΙΑΤΊ ΜΕ ΒΟΗΘΆΕΙ! ΤΑ ΛΈΜΕ ΣΎΝΤΟΜΑ! ΣΜΟΥΤΣ:*
ESTÁS LEYENDO
Management Relationship
Fanfic«Ποτέ μην αγνοείς αυτά που νιώθεις. Πράξε όσο είναι νωρίς, γιατί θα χάσεις την ευκαιρία σου & ίσως να μην μπορέσεις να ξανά δοκιμάσεις. Όμως ποιος ξέρεις τι μας επιφυλάσσει το μέλλον; Άσε την τύχη σου να πράξη...»
