It's complicated ●The Lost Mind Series●

H.2

'Sooophie! Opstaan!' roept mijn vader terwijl hij binnenkomt lopen. Ik kreun als antwoord en draai me om. 'Kom op Sophie. Het is vandaag je eerste schooldag.' Zucht pap terwijl hij mijn kamer weer uitloopt. Direct schiet ik overeind. Ik sta snel op en loop/ren naar mijn kledingkast. Met een zwier gooi ik hem open. Ik pak een donkerblauwe spijkerbroek, schoon ondergoed, een donkerblauwe trui en om het af te maken mijn donkerblauwe bandana. Snel kleed ik me om, borstel mijn haar en doe mijn bandana om. Ik werp een blik op de klok: 07:13. Ooh, is het pas zo laat? Dan kom ik wel op tijd, toch? Snel loop ik de trap af, gelokt door de geur van geroosterd brood. 'Morgen, Sophie!' Zegt mijn vader vrolijk terwijl hij twee boterhammen in de broodrooster stopt. 'Je brood ligt al klaar op je bord.' Snel ga ik zitten en pak de jampot. Ik schroef de deksel eraf en steek stiekem mijn vinger in de pot om te proeven. Snel steek ik mijn, nu met jam bedekte, vinger in mijn mond. Een heerlijke zoete smaak komt mij te gemoet en snel pak ik mijn eh... hoe heet dit ding nou toch ook al weer? 'Pap?' 'Ja, lieverd?' 'Hoe heet dit ding?' Vraag ik terwijl ik het ding omhoog steek. 'Dat is een mes. Je smeert en snijdt er dingen mee.' 'Ah, oké. Thanks, pap.' Ik steek het mes in de jampot en haal er een flinke klodder uit die ik op mijn brood kwak. 'Van alle dingem die niet zouden veranderen, moet jij uitgerekend je jam-verslaving behouden.' Zegt mijn vader hoofdschuddend terwijl hij het brood uit het broodrooster haalt. Verbaasd kijk ik hem aan. 'Jam-verslaving? Ja, je bent verslaafd aan jam. Vooral Engelse marmalade en aardbeienjam uit Nederland.' 'Nederland? Heb ik ooit jam geproefd uit Nederland?' 'Daar kom je vandaag, lieve schat.' 'Oh... Dat wist ik niet.' 'Dat hoorde ik, ja.' Zegt pap grinnikend. Ik voel mezelf rood worden en neem snel een hap van mijn met jam besmeerde boterham. 'Weet je de weg naar school nog?' De weg naar school... De weg naar school.... Weet ik de weg naar school? Pap begint te lachen. 'Nee dus. Bel Maaike maar even om te vragen of ze je opkomt halen.' Als ik wil opstaan zegt pap: 'Eet eerst je brood op. Straks vergeet je het.' Ik rol met mijn ogen. 'Ja, pap. Maar zo vergeetachtig ben ik nou ook weer niet.' 'We zullen zien...' zegt pap geheimzinnig. Zuchtend eet ik mijn brood op en loop dan naar mijn mobiel. Snel bel ik Maaike.

(Schuingedrukt is Maaike onderstreept is Sophie)

'Met Maaike.'

'Hey Maiks. Met Sophie.'

'Oh, hey Sophie! Waarom bel je?'

'Zou je met mij naar school kunnen fietsen? Ik weet de weg niet meer....'

Ik hoor Maaike aan de andere kant lachen en moet zelf glimlachen.

'Tuurlijk! Ik sta over een kwartier bij je voor de deur.'

'Oké, is goed! Tot zo!'

'Tot zo!'

Snel hang ik op en steek mijn mobiel in mijn zak. 'En?' 'Over een kwartier is ze hier.' 'Helemaal top. En ga nu maar je spul pakken.' Ik knik en loop naar boven. Welke lessen heb ik ook al weer vandaag...? 'PAP?!' 'JA?' 'WAAR LIGT MIJN ROOSTER?' 'DIE LIGT HIER!' Het zal ook eens niet... Zuchtend loop ik weer nar beneden, pak mijn rooster uit mijn vaders hand en loop weer naar boven. Snel prop ik al mijn spul in mijn tas en ga dan opzoek naar mijn fietssleutel. Na vijf minuten heb ik ze nog steeds niet gevonden. 'Stomme fietssleutels...' mopper ik terwijl ik nogmaals onder mijn bed kijk. 'En wat ben jij aan het doen, als ik vragen mag?' Klinkt plots Maaikes stem achter me. Geschrokken schiet ik overeind, blij dat mijn hoofd niet onder mijn bed lag maar ervoor. 'Mijn fietssleutels en ik spelen een spelletje en zij zijn aan het winnen.' Zeg ik tegen Maaike terwijl ik rechtop ga staan. 'Laat me raden, dat spel heet verstoppertje.' 'In één keer goed! U mag door naar de volgende ronde!' Hoofdschuddend maar glimlachend kijkt Maaike me aan. 'Je bent nauwelijks veranderd weet je dat? Ja, af en toe ben je heel erg vergeetachtig of weet je sommige woorden niet maar qua karakter en kledingstijl ben je hetzelfde.' Zegt ze plotseling. 'Echt?' Ze knikt bevestigend. 'Maar om je spelletje te beëindigen. Hier zijn je sleutels en nu: let's go!'