HERŞEY DEĞİŞECEK

Güçlü olmalıyım

Gözlerime akım eden yaşları engelleyemiyordum. Kalktım ve ağlayarak koşmaya başladım arabamıza doğru, çekicinin üzerindeydi ve hurdaya dönmüştü. Tek kelime edecek halim kalmamıştı. Gözüm annem ve babamı arıyordu, kahretsin ki yoklardı.kendimi toparlayamıyordum bir türlü, isteksizce çığlık atıyordum. Buğulanan gözlerimle yanıma bir polisin geldiğini zar zor seçebilmistim ,elini omzuma koymuş beni sakinleştirmeye çalışıyordu, fakat ben kendi hıçkırıklarımdan başka birşey duyamıyordum. Sonra gözlerim karardı ve kendimi yerle birleştirmem uzun sürmedi.
################################
Anneee!! Babaaaaa! Nerdesiniz? Lütfen beni bırakmayın ! İleride ki ışık gözlerimi alıyordu. Bir kaç adim attim ama ben adım attıkça zemin geriye doğru kayıyordu annem ve babam ordalardı. Ama ulaşamıyordum. Ulaşamadıkça koşmaya başlıyor koştukça kaybetme korkusuyla ağlıyordum." kızım gelme. Sana gelecek vaadettim, kardeşine iyi bak, kendine de ," dedi.

Ve ben kan ter içinde uyandım.gözlerime vuran ışık yüzünden etrafı daha göremiyordum, ama kokudan belli olacak ki hastanedeydim. Çok korkmuştum, bu gerçek olamazdı olmamalıydı.bir an dün akşam olanları düşündüm. Bence ben kaykaydan düştüm. O ara kafamı vurdum ordan sonrası rüya kabus falan.olmamalı. ben bunları düşünürken içeriye giren polisle göz göze geldik. Anladım ki herşey gerçekti. Gözlerim yanmaya başlamıştı. Ama ağlamayacaktım, dinlemem ve öğrenmem gerekenler vardı. Polis karşıma geçti .bende ona doğru döndüm. Koltuğa Oturdu ve konuşmaya başladı "anneniz ve babanız saat 11 civarında İzmir çıkışında kaza yapmışlar. Karşıdan çarpan bir araç tespit edilmedi çünkü araç uçurumdan aşağı yuvarlanmış. Lastik izi yok .yani karşıdan gelen bir araç sebep olmamış.araç içinde kontrolsüzlük olduğunu düşünüyoruz şimdilik"dedi." pe-ki yaşıyyorlarmı ?" ben bunu sorarken zar zor konuşmuştum . çünkü ağlamak için kendimi zor tutuyordum."maalesef ki ,başınız sağolsun" . hiç birşey soyleyemiyordum sadece bakıyordum, canım ilk kez bu kadar çok yanmıştı. Polis son kez bana bakıp çıktı. Ben simdi ne yapacaktim. Bana emanet edilen bir kardeşimle öylece kaldım. Ben buna hazır değildim, Onlarsızlığa hiç değildim . kendime olan tüm özgüvenimi kaybettiğim son andı. Aklıma nisan geldi o neredeydi ki.onu tamamen sormayı unutmuştum.içeri doktor girdi 5 dakikalık bir muddetden sonra gidebileceğimi söyledi .

##
Gimem gerekiyordu ama kardeşimin daha uyanmadığını.olay anında onunda bayıldığını öğrendim için başında durmam gerekiyordu .herşey bu kadar çabuk nasıl değişebilirdi ki, 18 yasinda olduğum için sanslıydım en azından kardeşimi benden ayırıp yetimhaneye koyamazlardı.akrabalatımızla yaşamak istemiyordum. Bu yüzden de evden asla taşınmayacaktım . bir haylı herkezden nefret etmeye başlamıştım, kardeşimi izlerken ben bunları düşünüyordum. Umarım herşey iyi olurdu, bu duruma alışmam zaman alacaktı çünkü .
#######
Duyuru: herkese teşekkür ederim. ☺❤ medya : nisan / Taylor swift