HERŞEY DEĞİŞECEK

Toparlanma

Medya: Ali/ francisco lachowski

Evdeydik, tam iki haftadır evden çıkmamıştım sürekli akrabalarımla ilgilenmek zorunda kalmış ve cenaze işleriyle uğraşmıştım. En kötüsü de kardeşimle beraber yaşayamayacaktım, asıl sorun bu onun kararıydı. Akrabalarla gitmeyi tercih etmiş burada hatıralarla yaşayamayacağını söylemişti. Aslında haklıydı onu suçlayamaz ya da kalması için zorlayamazdım ,çünkü o benim gibi değil kırılgan ve güçsüz. Burada toparlanamadı. Emanet edilmişti bana.ama su an onu göremiyordum. Benim suçum yoktu. Neyse arkadaşlarım her gün beni ziyarete geliyorlardı. Ne kadar onlara iyi olduğumu söylesem de evde ruh gibi geziyordum. Düzelmeliydim.kapının çalmasıyla düşüncelerimden sıyrıldım ve aşağı inmeye başladım.evimiz iki katlı dubleks ti.ama ben yalnız kalmayı tercih eder aile ilişkilerini sevmezdim. Site olduğu için evlerin planı aynıydı. Yukarıda odalar aşağıda amerikan mutfak , salon falan işte. Beni bu saçma düşüncelerden ayıran kapının kırılırcasına tekmelenmesiydi. Korkuyla hemen kapı kırılmadan actim.ben bunları düşünürken kapıyı açmayı unutmuştum sanırım. Daha ben kim olduklarına bile bakamadan iki kolla öldürürcesine sıkıldım. Sarsıldım,çok sıkı sarılıyordu.elimle kibarca ittirdim ve onun Ali olduğunu farkettim. Ben korkuyordum bu çocuktan. Birşeyler oluyordu. Sürekli benimle ilgileniyor bazen akşam zorla beni ikna edip bise olacak die yanımda kalıyordu. "Bana acımayın! İstemiyorum , ben iyiyim, bana destek olabilirsiniz ama acıyamazsınız lütfen"dedim.herkes şaşırmış halde bana bakıyorlardı. Tam eda ağzını açıp birşeyler diyecekti ki ondan önce davranarak susturdum laflarımla " bugün evde durmayacagım , eskisi gibi kaymaya gidip takılıcaz, ben güçlü olmalıyım. Bunu bana babam dedi.onları ben bu halde daha çok üzüyorum. Ben yukarı üstümü değiştirip geliyorum." onlardan cevap bile beklemeden hemen koşarak yukarıya çıktım. Üzerimi değiştirdim. Esen bir rüzgarla pencere ve perdeyi açık bıraktığımı anladım ve kapatmak için yanaştım. Bir kırılma sesiyle durdum karşıya baka kaldım. İki kişi kavga ediyorlardı. Erkek arkası dönük, kız ise bana dönük tü. Korktum. 2 hafta önce orası hala boştu. Hangi ara taşındılar ki..evli yada nişanlı, sevgili,kardeş. Ne bilim gençler di.herşey olabilirdi. Kız sarışındı gözleri renkli gibi gözüküyordu. Ev ile aramızda 50 m fln vardı. Erkek arkasını dönünce panik oldum ve camdan ayrıldım.beni görmemişti. Kalbimin ritmi değişti. Çok kötü tartışıyorlardı. Kafamı tekrardan cama yanaştırdım ve gördüğüm manzarayla dona kaldım. Bu nasıl olabilirdi ki .bundan nasıl haberim olamazdı. O ,o çarptığım çocuktu. Adını bile bilmiyorum. Tesadüfün daniskası resmen. Koşarak aşağı inmeye başladım hala suratımda şaşkın ifade olduğuna eminim. Sarsıldığımı farkedince dalıp gittigimin farkina vardim."ne oldu sana !?" ." şey ben birini gördüm de , biraz korktum" berke bi anda suratı düştü ve ." eve hırsız falan mı girmiş nerde o şerefsiz !!!!!" " yo yo yo.evde kimse yok ,yan evde geçen çarptığım çocuğu gördüm de.orası boştu " . herkes bir ağızdan gülmeye başlayınca nasıl tepki vereceğimi şaşırdım.onları ilk kez uzun süredir böyle gülerken görünce dayanamadım kahkaha atmaya başladım.bu sefer de onlar bana şaşkın şaşkın. bakıyorlardı. Bu halleri daha da çok gülmeme sebep olmuştu. Beni susturan filizin."hadi gidelim artık" demesi oldu .sustum. Zaten kız ilk kez doğru dürüst konuşmuştu. Hiç konuşmuyor mübarek . .kapıya yöneldik hepimiz ve artık kabuklarımı kırma zamanım geldi

##############
Herkese çok teşekkür ederim oy ve yorumlarınızı bekliyorum ❤❤☺