ดวงใจชีค

ตอนที่ 3 แหย่ให้รัก บังคับให้ยอม

หลังจากที่มินตราได้แนะนำให้ทุกคนได้รู้จักกันแล้ว มินตราจึงจัดการเรื่องที่พักให้มัสยาและให้พนักงานนำสัมภาระต่างๆของมัสไปเก็บไว้ในห้องพัก ในระหว่างที่สองสาวกำลังจัดการอยู่กับเรื่องที่พัก เจ้าชายทั้งสองก็คงยังนั่งรออยู่บริเวณล๊อบบี้เพื่อรอที่จะไปทานอาหารเที่ยงพร้อมกัน
" นายไม่เคยเจอเธอมาก่อนหรือไง ถึงได้ออกอาการหึงซะขนาดนั้น" ฮัสซันถามฮาดีฟ ถึงเรื่องมัสยา
" ไม่เคย!!! แม้แต่รูปถ่ายก็ไม่เคยเห็น แต่เราไม่ได้หึง!!!เพียงแต่ไม่ชอบ แล้วอีกอย่างใครจะไปรู้หละ ว่ามิ้นต์จะกล้าทำอะไรทำนองนั้นกับเพื่อนตัวเอง, แล้วนายรู้มั้ยว่าทำไม? มิ้นต์ต้องทำถึงขนาดต้องนั่งคุกเข่ากับคุณมัส?" ฮาดีฟตอบฮัสซันซะยาว แล้วยังถามฮัสซันกลับอีกเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่ผ่านมา เพราะมันทำให้มิ้นต์เคืองพระองค์อย่างเห็นได้ชัด
( เพื่อนรักย่อมมาก่อนสามีที่รักนะคะ : สำหรับมินตรา )
" จากที่เห็น คงจะแกล้งกันมากกว่า เพราะเท่าที่ดูคุณมัสยาก็ไม่ได้มีอาการโกรธอะไรมากมาย เพราะเธอยัง...." ฮัสซันพูดแค่นั้นแล้วเงียบไปเพราะกำลังนึกถึงรอยยิ้มที่น่ารักของมัสยาอยู่นั่นเอง ส่วนฮาดีฟรอฟังจนขัดใจเลยถามขึ้นมาด้วยอาการที่สงสัยกับอาการที่แปลกๆของญาติผู้พี่ของเขา ภาพที่เจ้าชายฮัสซันอมยิ้มขณะพูดถึงมัสยา ปกติเจ้าชายฮัสซันจะเป็นคนที่ยิ้มยากโดยเฉพาะกับเรื่องผู้หญิงจนทำให้ใครๆที่ รู้จักและสนิทกับเขา ต่างคิดกันไปต่างๆนาๆ แต่ดีอยู่ที่เขาก็ยังมีการหาความสุขอย่างชายอื่นทั่วไปอยู่บ้าง โดยมีคนสนิทของเขาที่ช่วยจัดการเรื่องนี้ให้ ซึ่งไม่งั้นใครก็จะคิดว่าเขา เป็น......แน่นอน ( ผมไม่ได้เป็นนะครับ ผมชอบผู้หญิง จริงๆ : เจ้าชายฮัสซัน คอนเฟริ์ม )
" ไม่ทราบว่ามีอะไรที่เราไม่รู้หรือเปล่า ถึงทำให้นายนั่งอมยิ้มอย่างกับคนมีความรัก แล้วอีกอย่างนายยังพูดไม่จบ เพราะคุณมัสยายัง...ยังอะไร ฮัสซัน " ฮาดีฟถามฮัสซันด้วยน้ำเสียงที่ล้อเลียน แววตาที่เขามองฮัสซันเป็นแววตาที่ต้องการค้นหาอะไรบางอย่างที่ทำให้เสือยิ้ม ยากอย่างฮัสซันเผลอยิ้มออกมาได้เพียงแค่พูดถึงเรื่องมัสยา
เพราะน้ำเสียงล้อเลียนของฮาดีฟ
ทำให้ฮัสซันรู้ตัวว่าเผลอตัวยิ้มออกมาทำให้เขาปรับตัวเองทำหน้าเข้มใส่ฮาดีฟ แล้วตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกเพื่อกลบเกลื่อนพิรุธ " ไม่มีอะไร เราไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ หากอยากรู้ก็ถามชายาของนายสิ เดินมานู้นแล้ว เราขอตัวไปรอที่ห้องอาหาร ไปล่ะ " ตอบฮาดีฟเสร็จ เขาก็รีบลุกขึ้นเดินไปยังห้องอาหารของรีสอร์ททันที ปล่อยให้ฮาดีฟและสองสาว งงตามๆกัน
" มีอะไรหรือเปล่าค่ะ ทำไมคุณฮัสซันถึงรีบลุกเดินออกไปละคะ" มิ้นต์ถามสามีอย่างสงสัย
" ไม่มีอะไรครับ คงหิวเลยรีบไปก่อน...แล้วนี่เรื่องห้องพัก เรียบร้อยแล้วใช่มั้ยครับ..งั้นเรารีบตามฮัสซันไปดีกว่า เดี๋ยวเขาโมโหหิวขึ้นมาจะลำบาก " ฮาดีฟตอบชายาด้วยน้ำเสียงล้อเลียนแกมหัวเราะเป็นนัยๆ กับอาการส่อพิรุธอย่างเห็นได้ชัดของฮัสซันที่มีต่อสาวสวยที่เพิ่งเจอเพียงแค่ไม่กี่นาที
เมื่อทุกคนเดินตามฮัสซันมาถึงห้องอาหารและนั่งพร้อมกันที่โต๊ะอาหารที่ฮัสซัน ได้นั่งอยู่ก่อนแล้ว ในระหว่างที่ทุกคนกำลังสั่งอาหารนั้น มัสยาตัดสินใจมองหน้าเจ้าชายฮัสซันอย่างเต็มตาจนทำให้เธอตะลึงกับความคม เข้มของพระองค์ รูปหน้าที่หล่อเหลา จมูกโด่งเป็นสัน ปากหนาได้รูป ผิวหน้าที่เนียนใส ( ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นชาวทะเลทราย ) คิ้วดกหนา ทุกอย่างที่รวมอยู่ในหน้าของเขาช่างเข้ากันจนเธอเผลอมองแต่ก็ดึงสติกลับมา ทันก่อนที่จะโดนเจ้าตัวเขาจับได้
" เจ้าชายฮัสซันเพคะ หม่อมฉันขออภัยที่ทำให้พระองค์ต้องรอ จนเลยเวลาทานอาหารเที่ยงเพคะ " มัสยายกมือไหว้และพูดขอโทษเจ้าชายฮัสซัน จนทำให้เขา ฮาดีฟและมิ้นต์ งงและตะลึงกับการกระทำของมัสยา ฮัสซันได้สติก่อนสองคนนั่น เขาเลยถามเธอกลับด้วยน้ำเสียงที่เข้ม
" ใครไปพูดอะไรที่ทำให้คุณเข้าใจว่าผมโกรธ ? " ฮัสซันถามเธอ
แต่สายตากลับหันไปถามฮาดีฟว่า.... นายไปพูดอะไร...
" เราไม่ได้พูดอะไร แค่บอกสองสาวว่านายจะมารอที่ห้องอาหาร ก็แค่นั้น"
ฮาดีฟรีบแก้ตัวก่อนที่จะโดนฆ่าด้วยสายตาเพชรฆาตของฮัสซัน
" เจ้าชายฮาดีฟไม่ได้ตรัสอะไรหรอกเพคะ เพียงแต่หม่อมฉันเห็นพระองค์ทำพระพักตร์เหมือนกับกำลังกริ้วใคร หม่อมฉันเลยคิดเอาเองว่าเพราะหม่อมฉันที่ทำให้พระองค์กริ้ว " มัสรีบแก้ต่างให้สามีเพื่อนก่อนที่สายพระเนตรของพระองค์จะฟาดฟันเจ้าชาย
ฮาดีฟ
" คิดเอง เออเอง ดีนิ ฉลาดดี...งั้นก็รู้ไว้ซะด้วยว่าเราไม่ชอบรออะไรนานๆต่อไปจะได้ไม่ทำอีก....ออ!!!แล้วก็เลิกพูดคำราชาศัพท์กับเราซะที ที่นี่เมืองไทยเราไม่อยากให้ใครรู้ว่าพวกเราเป็นใคร พูดด้วยภาษาธรรมดาน่าจะดีกว่า..."ฮัสซันมองหน้ามัสยาก่อนที่จะตรัสออกมาได้ อย่างเย็นยะเยือก จนทำให้ทุกคนเงียบและก้มหน้ามองเมนูอาหารต่อ เลยทำให้ทุกคนไม่ทันเห็นสีหน้าของเขาที่แอบยิ้มมุมปากพอใจที่ได้เห็นสีหน้า ของผู้ร่วมโต๊ะ ( ถึงผมจะดูเหมือนมาดดุ แต่ผมก็แกล้งคนเป็นนะครับ แกล้งอย่างหน้าตาย 555 : เจ้าชายฮัสซัน )