~Één week later~
Het is vrijdag. Inmiddels ben ik al weer helemaal opgeknapt, maar ik ben woest op Bente. Het probleem is dat Iris op een andere school zit, maar ik wel met Bente in de klas zit. Tussen Iris en Kaj is het gelukkig weer helemaal goed, tussen mij en Dioni ook. We moeten Samuel alleen nog steeds vertellen van de streek van Bente, Samuel is veel te goed voor Bente. Bente is op verdachte wijze de hele week al ziek, alhoewel.. Het liep raar. Maandag tot en met Woensdag was ik niet op school, vanwege mijn 'griepje', ik weet niet wat het was eigenlijk.. Elke dag kreeg ik een appje van d'r "HEEEE WANNNEER KOM JE WEER NAAR SCHOOL?!! XXX". Ik was, noujaa ben, zo woest dat ik ze negeerde. Ik heb alleen Woensdagavond naar Stacy geappt dat ik weer naar school kwam Donderdag. Donderdag was Bente ziek, ik vroeg Stacy hoe lang al, ze liet een appje lezen van Donderdagochtend: "Heeyyy Steess, kom vandaag niet naar school, voel me echt rot, kusjes". Bente. Stacy had de avond dat ik had geappt dat ik weer kwam gestuurd naar Bente dat ik beter was. Ze ontloopt me dus waarschijnlijk gewoon. Maar goed ook. Ik hoef haar niet meer te zien. Ik loop naar m'n kluis, wissel m'n boeken en loop naar de volgende les.
Ik was er de hele dag al niet bij, maar tijdens Geschiedenis ben ik toch wel helemaal van de wereld af. Normaal vind ik het nog wel te doen, nu niet. Het is het laatste lesuur en Iris, Dioni en Kaj komen me zo ophalen, dan gaan we met z'n vieren de stad in, daarna naar de rest van de boys, Sam het nieuws vertellen..
Jason tikt op m'n rug, ik draai om, hij duwt een briefje in m'n hand. Ik draai me nonchalant weer om en open het briefje onder m'n tafel. "Kunnen we zo even praten? Kus Stacey." Ik haal m'n schouders op, het zal wel, als ze opschiet, vind ik alles best.
,,Rooms, wat hoor ik nou? Jij en Dioni?" Stacey staat naast me. Ik gooi al mijn nodige boeken in m'n tas. ,,Ja, hoezo?" Vraag ik, al dat gezeik. ,,Had ik niet verwacht." ,,Hoezo dat nou weer?!" Ik voel me een beetje beledigd. ,,Nou ja... Kijk jou nou.. En kijk hem dan.." Ze kijkt me van top tot teen aan, het voelt afkeurend. ,,Sorry hoor Stacey, waar slaat dit op?!" ,,Romy hij is beroemd, hij kan iedereen krijgen wie hij wil en dan kiest hij jou.. Ik denk het even niet. Je lult." ,,PARDON?!" Ik word weer net zo woest als met Bente. ,,Als hij jou al kiest, maak ik helemaal kans." Zegt ze terwijl ze in het spiegeltje van m'n kluis haar lipgloss goed doet. Ik sla m'n kluis dicht. Ze schrikt. ,,Wat ga je doen?" Vraagt ze poeslief. ,,Wat ga ik doen?!" Herhaal ik wat ze zei, is ze gek ofzo?! ,,We kunnen de stad in samen. Ik moet nog een rokje voor als we samen naar dat feest van je crush gaat, maak ik vast wel meer kans." ,,Hopelijk stik je in je eigen woorden." Daarmee loop ik de deur uit. De tranen prikken in m'n ogen. Wat een gezeik allemaal zeg..
,,Hee schatjee" Dioni geeft me een kus. Iris zit bij Kaj achterop z'n scooter, ik kus Dioni terug, geef Iris en Kaj een knuffel en wil achterop bij Dioni gaan zitten. Stacey komt aanrennen. Oh god.. Iris kijkt me raar aan. ,,ROMY ROMY WACHT!!" Gilt ze hysterisch terwijl ze op d'r pumps het schoolplein af rent. ,,Oh hoi Dioni.." Ze bijt op d'r onderlip. Iris kijkt me opnieuw raar aan, ik herken haar blik; "wtf doet ze". ,,Sorry, ken ik jou?" Zegt Dioni. Iris haar ogen grijnzen, Dioni gaat hier never nooit op in. ,,Nee, maar dat werd wel tijd" ze steekt haar hand uit. Rollende ogen van Iris. Dioni negeert haar hand. Ik hoor Kaj en Iris in de lach schieten. ,,Sorry, Stacey of wie de fuck je ook bent. Maar ik heb een middagje met m'n vriendin en vrienden gepland, veel succes met je leven." Daarmee rijd Dioni weg, Kaj erachter aan. Stacey gilt, de gil die ze gebruikt als ze woedend is. Ik nestel me tegen Dioni aan en sluit m'n ogen.
JE LEEST
Enkele reis naar liefde (BBrave Fanfiction)
Fanfiction,,KOM OP ZO MISSEN WE DE TREIN!!" Ik weet niet hoe hard ik moet rennen. Iris en ik gaan vandaag met de trein naar Amsterdam en dan daar winkelen. Maar onderweg naar het station hadden we uiteraard drie treinsporen tegen, alle stoplichten en mijn moe...