LMB04

14 0 0
                                    

         "Sabi nang tama na eh! Can't you stop Lenica!?" sigaw niya. Pero hindi ko sya pinansin. Tumakbo ako sa goalmouth at sinipa ulit ang bola. Nilalaro laro ko na naman ito. Wala akong pakialam kong magsisigaw ka diyan. Ang gusto ko ay maipalabas ko dito ang lahat nang galit ko.

"You're insane! hanggang kailan ka ba magiging ganyan?! hah!?"

Hindi ko parin siya pinansin. Hindi siya nakakatulong. -___- mas lalo akong nagagalit sa ginagawa niya.

Nabigla ako nang may mahigpit na humawak sa magkabila kong balikat. Pinaharap niya ako "Please Lenica! Stop hurting yourself all over and over again!" 

Galit siya, para na siyang sasabog sa galit. Sa titig niya ay parang gusto na niya akong patayin. Napahagulgul nalang ako nang iyak. Hindi ko na nakaya.

He pulled me closer to him. And hug me tightly
"Tama na, nandito na si kuya"

Sa sinabi niya ay mas lalo ko siyang yinakap nang mahigpit.

My twin brother...

Si Kuya Al, siya ang kakampi ko sa buhay. Kakampi ko sa lahat, sa labas at loob nang bahay. Hindi siya nawawala sa tabi ko. Matagal na niya akong kinukumbinsi na lumipat na nang school kong saan sya ngayun nag-aaral. Pero kahit anung gawin at sabihin niya, I can't afford leaving that Damn Hell School. Hindi ko alam kong bakit. 4th year na ngayun si Kuya Al, nauna siyang mag grade 1 sa akin noon dahil ayun kay mama. Ako daw noon halos hindi na lumalabas nang bahay kaya nahirapan silang isabay kaming dalawa.

"We're going home now.."

Nakayakap ako kay kuya habang naglalakad kami nang may napansin akong pigura nang tao. May dumaan na sasakyan kaya nailawan ito at agad kong nakilala kong sino ito.

Niko Gale...

Nakatingin siya sa amin at agad tumalikod, lumakad nang nakapamulsa. Hindi ko nalang siya pinansin. Sumakay na kami ni kuya nang single na motor na dala niya.

Napaka gandang araw na naman. Nakakahigh!


         

Love Me BackTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon