İSTANBULLU

4

Aradan 1 ay geçti beşiktaş ta otururken sultangazi adında bir yere tasındık evimiz cok küçüktü ama olsun en azından bir evimiz vardi

Babam kendine yeni bir iş buldu tabi eskisi gibi degil cok az para kazaniyo şimdi ama olsun yinede dayanıcam şikayet etmicem çünkü evimize haciz gekdikten sonraki gün babam bizimle oturup konuşmuştu.

Hepinizden çok özür dilerim size bunları yaşatmayı hiç istemezdim ama ufacık bir hatam bizi bu hallere düşürdü ben hatamın farkındayım düzeltmeye hazırım birlikte olursak eğer bununda üstesinden geliriz eskisi gibi çok paramız olmıyacak ama böylede yaşamayı öğrenmeliyiz dedi.

Bu kelimelerin bir tanesi bile aklımdan çıkmıyor.

Babam ben doğduğumdan beri ilk defa böyle bir konuşma yaptı gerçekten para insanı çok değiştiriyormuş bunu her şeyi kaybedince anladım

Eskiden Hepimiz ayrı odası vardı ama şimdi abim ablam ben aynı odada kalıyorduk Ama dediğim gibi hiç rahatsız değilim Hatta daha çok mutluyum. Çünkü yatmadan önce hep konuşur komik şeyler anlatır güleriz Öyle ya da böyle bir şekilde alışmak zorundaydık Artık eskisi gibi çok Paramız yoktu dilediğimiz gibi alışveriş yapamıyorduk ama yine de mutluydum param varken olmayan tek şey ......

3 ay tatil bir şekilde geçmişti
Mahalleme arkadaşlarıma alışmıştım herşey yolundaydı yeni okul yeni arkadaşlar başta kimseye ısınamamıştım Ama daha sonra büşra ve damla adında iki arkadaşım oldu çok iyi kızlardı benide çok seviyolardı bende onları heryere birlikte gider yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi yine sabah uyanmıştım okula gitmek için hazırlandık okula geldiğimde herkez aa ölmüşmü nasıl olmuş gibi konuşuyorlardı hemen gidip sordum herşeyi anlattılar...

Büşranın abisine araba çarpmış ve ölmüş bunu duyunca şok oldum hiçbirşey diyemedim gözlerim doldu ve damla gördüm onunda haberi vardı ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu zaten sarışın beyaz tenliydi belkide o yüzden bu kadar kızarmıştı koşup ona sarıldım ve ikimizde ağlamaya başladık .

Ders bitmişti damlaya hadi koş büşranın evine gidelim dedim çantamızı alıp çıktık evlerinin önüne geldik kapıyı çaldık evde kimse yoktu kuzenine sordum babaannesine gitmişler cenazeyi ordan götüreceklermiş bunu duyunca damlayla ben bir kaldırıma oturduk aklıma birşey geldi tam damlaya söyliyecekken oda bana birşey söylemek için döndü sanırım aynı şeyi söyliyecektik bundan bir hafta önce büşra bir çocukla kavga etmişti cocuğun annesine laf etti çocuk buna çok sinirlendi birsürü laf söyleyip gitti en sonda benim annem öldü dedi büşrada kadar laf yediği için banane napiyim dedi çocukta inşallah seninde böyle birşey başına gelirde anlarsın dedi işte o gün bilip bilmeden kimseyle dalga geçmeyip ağzımızdan çıkan her bir kelimeye dikkat etmemiz gerektiğini anladık......