KunwaRelationship(On-Going!)

Chapter 18 (KARS)

KARS (Kate & Lars) moment. Hindi to sabaw swear bulalo to <3

-------

It’s Tuesday! Watadapak. Umabsent ako kahapon kasi… kasi.. kasi nahihiya ako. Nahihiya ako sa pinag gagawa ko. Imagine sinong matinong babae—okay kahit hindi ako mukang babae—ang maglalagay ng dalawang kamay ng lalaki sa dibdib niya para lang patunayan na babae ka. Diba? I’m so stupid for doing that. I’m doooooomed =___=

At ngayon umaga na, it’s Tuesday in the moring na nga dibaa? Hindi naman pwedeng umabsent ako ng isang lingo. Ano naman idadahilan ko sa mga teacher ko diba? Na dahil nahihiya ako, napaka-lame naman nun. Tatagan ko nalang loob ko, tama. Hindi ko nalang siya papansin tulad ng dati.. Isang stranger lang naman siya. Tsaka diba… hindi niya nga pala ako kilala! Kasi kung kilala niya ako edi sana alam niya na babae ako kasi hello? Kahit ganto ako pumorma nakapalda parin ako pag pumapasok. Kaklase ko kaya siya tapos di niya ako kilala, parang gagao lang.

Tumingin muna ako sa salamin bago lumabas ng pintuan, nauna na si Cindy di na kasi sumasabay samin yun ni Sheng.

“Sheng, late na tayo dalian mo!” Antagal niya kasi kumilos, kaya ayokong maging babae eh. Tss daming arte sa katawan. Kung maganda ka! Maganda ka hindi yung dami mo pang gagawin at ilalagay sa sarili mo masyadong desperado magkamuka yung mga ganun =__= Wala akong pinapatamaan ah di ko kasalanan kung ganun ka, Trying hard. HAHAHAHA

Nakarating na kami sa school, nag trike na kami kasi baka nga malate na talga kami. Ayoko masuspend no, suspension kasi dito pagnaka 3 executive lates ka. 5 minutes na lang before bell buti naka abot kami.

“Powder room lang ako Kate, sama ka?” powder room na naman? Magb-bell na oh..

“Tsss, pumunta ka mag-isa.”

“Bayan = 3= Samahan monako..”

“Tara na nga. Kundi lang kita mahal eh..” sabi ko pero bulong lang yung huling sentence.

“Ha? May sinasabe ka?”Sabi ko mahal kita.

“Wala, tara na.”

Kadiri? Wala akong pake sa isiipin niyo. Bakit ako lang ba yung babaeng nagmamahal sa kapwa babae? Tsaka tao lang din ako may nararamdaman. Tsaka di ko naman bino-voice out ah? Tinatagao ko na nga lang sa sarili ko cause I know it’s not right. Ano bang magagawa ko eh sa ito yung nararamadaman ko but these fast few days medyo thankful ako kasi di ko masyadong iniisip si Sheng. Hell yeah, nahihirapan ako sa sitwasyon ko, nakakainis kasi mahal ko siya higit pa sa inaakala niya pero pota, friendzone lang talga ako. Aaminin ko pag may gustong manligaw diyan binabantaan ko kaya ayun, atras kabayo ang mga duwag!  Buti nalang pala sumama ako kay Sheng, biglang naghilam tiyan ko dude kung kelan mag b-bell na. Tawag ng kalikasan shit. Napaka wrong timing naman neto.

“Sheng mauna kana, natatae ako eh” Di na ako nahihiya, hello magkasama kaya kami sa iisang bahay kaya alam niyan lahat ng baho ko—yung feelings ko lang naman ang di niya alam eh—Tsaka wala rin namang tao dito sa CR bukod saming dalawa kasi ng malapit ng magbell.

“Aww, sige sabihin ko nalang kay ma’am na malalate ka.” Hindi naman siguro tanga tong si Sheng para ipagsigawan sa buong classroom na kaya ako late kasi tumae ako no? Hmmm, hindi naman siguro. Bahala na.

“Sige, una kana” Iri pa, sheyt. Di naman masyadong marami yung nakain ko kaninang umaga bakit ba ganto? Tinapos ko na yung pagbabawas ko. Di ko na idedetalye, kadiri naman kasi pag ganun diba? Kaya ayun syempre naghugas ako ng maayos ng aking kamay at naglakad na papuntang classroom. 15 minutes nakong late ah. Bahala na nga.