Twins {5sos Fanfictie} √

H.7

P.ov Esmee

Als Michael naar de Microfoon loopt en wat gaat zeggen word het bijna meteen stil. 'Oke Rotterdam, ik moet jullie wat vertellen.' En dat zecht heel serieus. Ik zie sabine me vragend aankijken. Ik antwoord met de blik van, het is vast een grapje ofzo. Maar diep in mijn hart maak ik me zorgen. Wat gaat hij ooit zegge?. 'Jullie weten mijn laatste tweets vast nog wel' zegt hij, ik knik. Opeens komt Calum bij Michael staan. 'We willen even een meisje op het podium vragen' dan gaat opeens de spot over de menigte en eindigt bij ons. Dan kijkt sabine me aan. Ik kijk vragend terug. Als opeens een bewaker naar ons toekomt en mij vast pak kan ik nog net sabine mee sleuren. Dan Beginnen we te lachen en krijgen we een paar verbaasde gezochten naar ons toe geworpen, en nog een paar jaloerse. Dan loopt sabine naar de micro en zegt ze. 'Goeie grap boys' ik twijfel maarja ik weet niet straks is het echt een grap. 'Zie ik eruit alsof ik een grap maak' zegt Mickey serieus. Nu begin ik pas echt te twijfel. 'Michael en ik hebben onze verloren tweeling zusjes verloren' schreeuwt Calum opeens door de micro. Zoiets had ik al verwacht maar ik schrik er alsnog van. 'Leuk maar wat hebben wij hieraan' zegt sabine zodat alleen de boys en ik het horen. 'Maar wat hebben wij hieraan' ik grinnik zachtjes maar ja gelukkig hoort niemand het. Dan loopt calum naar sabine en zegt. 'Jij, bent mijn tweelingzus, twee minuten ouder...' Zegt hij met een grijs. Dan kijkt ze mij aan. Om haar blik lig ik al dubbel en uiteindelijk sabine ook. 'Nou het is wel leuk geweest' dan stapt ze weg en sleurt mij mee. Opeens pakt een gast ons op. Er gebeurd wat met sabine dat ze flauw valt. Calum rent naar der toe en pakt haar in zijn armen en draagt haar van het podium. Ik ga op de grond zitten en voel opeens twee sterke armen om me heen. 'Sst kom dan gaan we zo even backstage' zegt Mickey ik knik zacht. Ik zet alles op een rijtje

Eerst. Mogen we van de laatste rij naar de voorste rij
Dan. Volgt Mickey me eerst
En als laats. Zeggen ze dat wij hun twin zusjes zijn

'Esmee, kom mee' ik schrik hij kent mijn naam. O wacht laat maar... Ik sta op en ga maar achter. Daar zit Calum naast sabine. Ik zie tranen langs zijn wangen lopen. Opeens heb ik de drang om ze zeggen waarom sabine zo raar dé. 'Sabine en ik geloofde jullie eerst niet. Omdat nouja het was al een droom om zegmaar jullie te ontmoeten en vorrig jaar zeiden we zo. het zou toch cool zijn, als we hun zusjes of zus waren. Daarom dacht ze dat het nep was' zeg ik ook bij mij lopen inmiddels de tranen over mijn wangen. Ze knikken en mickey trekt mij ineens opschoot. Ik schrik maarja boeien voor een keer mag het wel. 'Moeten jullie zo niet terug?' Vraag ik. Ze knikken en zeggen niks. 'Ik let wel op sabine. En roep je wel als ze wakker is calum' hij knikt en staat op. Ik word van mickey schoot afgetild en op de bank gezet. 'Doei Esmee' zeggen ze nog en dan gaat de deur dicht.

Na een tijdje naar sabine gestaard te hebben pak ik een kussen en twee dekens. Eentje leg ik over sabine en de andere leg ik zo neer dat ik kan liggen. Al na een paar minuten vallen mijn ogen dicht.